Ένα τριήµερο στα Γιάννενα µε έναν άγνωστο, µια µικρή «αλητεία». Για την παρέλαση. Για ένα ρυζόγαλο. Για όπου µας βγάλει. Η συνθήκη σπάει, οι σηµαίες παλουκώνονται και η Έρση Σωτηροπούλου µάς καλεί νευρικά από το θυροτηλέφωνο, «άντε, πού είσαι;», για να έρθουµε για λίγο εκεί που µένει, στον αµφίσηµο κόσµο της αλήθειας. Εκεί, τα αντικείµενα στέκονται στα πόδια τους, η παρέλαση τακτικά χτυπά τακουνάκι στην άσφαλτο, η βροχή µυρίζει επαρχία. Αλλά, από τον ήχο του νερού στα λούκια ως το ξενοδοχείο Εσπέρια, η πραγµατικότητα αλλάζει σώµα, µυρωδιά και υφή για να γίνει κάτι που µόνο εµείς το είδαµε, όσο οι άλλοι κοιτούσαν τη σηµαία.
