Επιβάτης πορθμείου

"Άκαρπη στιχομυθία":
Προχτές σου μίλησα για τον συντοπίτη σου ποιητή
το δίκιο των στίχων του - τη λήθη των νεκρών·
σήμερα αντικρίζω την πλαγιά του μαρτυρίου του
σαν από σύμπτωση καλότυχο να προσφωνεί και μένα.
Απρόσιτη στέκεσαι και λες τη μέρα φωτεινή
όπως στον Έρωτα απρόσιτη από πάντα.
Ασύμβατα τα υλικά του ποιητή
τι η αυτάρκεια της ομορφιάς σου!
φως των ματιών σου ο έβενος επωάζει.
Παρ' όλα αυτά με λόγια ποιητών θα σου μιλώ
να συνδαυλίζω την κρυφή και άκαρπη στιχομυθία.
Είναι η προίκα που σου έταξα στα επιφάνιά σου
σωσίβιο στα όνειρα καθώς
το έρεβος μας αφανίζει.