Σε μια εποχή που οι -αδικαιολόγητοι- φόβοι για την τύχη της Ελληνικής κορυφώνονται εν μέσω "παγκοσμιοποιήσεως", το έργο "Επιδράσεις της Νεότερης Ελληνικής στις Βαλκανικές Γλώσσες" έρχεται να φανερώσει στο ευρύ κοινό ένα γεγονός που αποτελεί γνώρισμα της Ελληνικής στη διαχρονία της: ότι η γλώσσα μας -και μάλιστα η νεότερη, πολύ περισσότερο απ' όσο η αρχαία- δάνειζε κυρίως παρά δανειζόταν στοιχεία από άλλες γλώσσες. Μήπως είναι καιρός να πάψουμε να αντικρίζουμε την Ελληνική ως "ασθενή" γλώσσα;
Γεννήθηκε το 1974 στην Αθήνα. Σήμερα είναι Λέκτορας στο Τμήμα Γλώσσας, Φιλολογίας και Πολιτισμού των Παρευξείνιων Χωρών του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης, όπου διδάσκει ειδική ορολογία μετάφρασης, διερμηνεία, καθώς και άλλα μαθήματα που αφορούν τη γλώσσα. Κατέχει σε διάφορα επίπεδα όλες σχεδόν τις ευρωπαϊκές γλώσσες, ασχολείται δε εντατικά και συστηματικά με την ιστορική και τη συγκριτική Γλωσσολογία. Επίσης εργάζεται ως δικηγόρος και μεταφραστής νομικών κειμένων.
