"Σε τέσσερις τοίχους που κλεινόμαστε λέμε πολλά. Αλλιώς πώς θα περάσει η ώρα με τους τοίχους. Κλεινόμαστε και φτιάχνουμε ιστορίες. Ιστορίες που υπάρχουν κι άλλες καινούριες. Τις φτιάχνουμε εμείς, λέγοντας τις παλιές. Ιστορίες πάνω σε ιστορίες. Ατέλειωτες. Όπως τα σπίτια."
Τα διηγήματα της Ειρήνης Μαργαρίτη αντικατοπτρίζουν φέτες ζωής στην Ελλάδα της κρίσης. Άνθρωποι μοναχικοί, ζευγάρια σε κρίση, σχέδια, ματαιώσεις, έρωτες, οι γνωστοί μας, οι φίλοι μας, οι εραστές μας, το εδώ και τώρα, με ύφος ευθύβολο και αποτελεσματικό.
