Μια επίτομη Θεολογία της Παλαιάς Διαθήκης πρέπει να εκπληρώνει ένα διπλό καθήκον: να διαπραγματεύεται τα σπουδαιότερα τμήματα της παλαιοδιαθηκικής διδασκαλίας και συγχρόνως να δίνει εναύσματα για τη σύνθεση, εκ μέρους του αναγνώστη, των επιμέρους παλαιοδιαθηκικών απόψεων για τον Θεό, ο οποίος βέβαια δεν είναι πολλών λογιών θεός, αλλά θέλει να είναι ό ένας και μόνος Γιαχβέ. Σκοπός της παρούσας Επίτομης Θεολογίας δεν είναι απλώς να μιλήσει για την Παλαιά Διαθήκη, αλλά να αφήσει να ακουστεί ο δικός της λόγος. Γι' αυτό είναι απολύτως αναγκαίο να έχει ο αναγνώστης του βιβλίου πάντα δίπλα του ανοιχτή την Παλαιά Διαθήκη και να διαβάζει τα υπό συζήτηση κείμενα. [...]
Ο Βάλτερ Τσίμμερλι γεννήθηκε το 1907 στο Schiers της Ελβετίας και πέθανε το 1983 στο Oberdiessbach της Βέρνης. Από το 1925 μέχρι το 1929 σπούδασε θεολογία και αρχαίες ανατολικές γλώσσες στη Ζυρίχη, το Βερολίνο και το Γκαίτιγκεν, όπου το 1932 πήρε το διδακτορικό του δίπλωμα. Δίδαξε κατά κύριο λόγο στα Πανεπιστήμια της Ζυρίχης και του Γκαίτιγκεν, και χρημάτισε επισκέπτης καθηγητής στα Πανεπιστήμια Humboldt του Βερολίνου και Γέηλ. Το ερευνητικό ενδιαφέρον του το απορρόφησαν περισσότερο οι προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης και κυρίως ο Ιεζεκιήλ, για τον οποίο έχει γράψει και αναλυτικό υπόμνημα. Εκτός από την Επίτομη Θεολογία της Παλαιάς Διαθήκης ο Τσίμερλι εξέδωσε το βιβλίο Die Weltlichkeit des Alten Testaments (1971), στο οποίο πραγματεύεται το ζήτημα της ένταξης της Παλαιάς Διαθήκης στην κανονική γραμματεία της Εκκλησίας του Χριστού, συμπεραίνοντας εντέλει ότι μια εσωτερική γραμμή συνδέει την Παλαιά με την Καινή Διαθήκη.
