"Η επίτομη ιστορία της αρχιτεκτονικής με έμφαση στον 19ο και 20ό αιώνα" είναι το σύντομο αλλά περιεκτικό χρονικό της ανθρώπινης δημιουργικότητας στο πεδίο της Αρχιτεκτονικής από τη γένεσή της μέχρι τη σημερινή ψηφιακή της έκφραση.
Στις 464 σελίδες του με την πλούσια εικονογράφηση του κειμένου και την πρόσθετη φωτογραφική τεκμηρίωση με τα κορυφαία έργα της παγκόσμιας αρχιτεκτονικής σ' όλες τις ηπείρους του πλανήτη, παρουσιάζεται το διαχρονικό πανόραμα των κτισμάτων ως μνημείων και ως πολεοδομικών συνόλων.
Προσφέρεται έτσι ένα χρήσιμο και εύχρηστο βοήθημα, σε ειδικούς και μη, ως εισαγωγή και ταυτόχρονα ως έναυσμα για παραπέρα αναζήτηση και εμβάθυνση με την εκτεταμένη βιβλιογραφία που το συνοδεύει.
Η έμφαση δίνεται στη Νεότερη και Σύγχρονη Παγκόσμια Αρχιτεκτονική αλλά και στην αντίστοιχη ελλαδική δημιουργικότητα φιλοδοξώντας να καλύψει ένα κενό της ελληνόγλωσσης βιβλιογραφίας.
Διαχρονική ιστορία αλλά και κριτική ανάλυση των αρχιτεκτονικών φαινομένων αποτελεί μια πρώτη ευσύνοπτη και τεκμηριωμένη έκθεση γραμμένη για το ελληνικό κοινό.
Ο Γεώργιος Λάββας (1935 - 2006) ήταν Έλληνας αρχιτέκτονας και αρχαιολόγος.
Γεννήθηκε στη Ρηχειά Λακωνίας και σπούδασε ιστορία και αρχαιολογία στο πανεπιστήμιο Αθηνών και αρχιτεκτονική στο ομοσπονδιακό πολυτεχνείο της Ζυρίχης. Δίδαξε σε διάφορα πανεπιστήμια του εξωτερικού, ενώ χρημάτισε καθηγητής της αρχιτεκτονικής μορφολογίας, ρυθμολογίας και ιστορίας της αρχιτεκτονικής στο Αριστοτέλειο πανεπιστήμιο και ιστορία της τέχνης στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο. Ως εμπειρογνώμων του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων πραγματοποίησε πολλές ανασκαφές.
Το 2003 εκλέχτηκε τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών ενώ ήταν πρόεδρος της ελληνικής εταιρίας ιστορίας της πόλης και της πολεοδομίας καθώς και μέλος σε διαφόρους επιστημονικούς συλλόγους. Είχε συγγράψει την "Επίτομη ιστορία της αρχιτεκτονικής, Με έμφαση στον 19ο και 20ό αιώνα" (2002).
