Η πρώτη ποιητική μου απόπειρα προέκυψε από την ανάγκη μου να εκφράσω την ανησυχία μου για την έννοια των λέξεων που χάνεται σιγά σιγά... Και μαζί μεταβάλλεται το νόημά τους. Ως αποτέλεσμα, εξασθενούν οι αισθήσεις μας. Η όσφρηση· δεν κοντοστεκόμαστε να μυρίσουμε ένα λουλούδι σε μια αυλή, ούτε στη δική μας. Η ακοή· δεν αφουγκραζόμαστε τον αυθορμητισμό του κλάματος ενός μωρού στο διπλανό διαμέρισμα. Η όραση· περιορίστηκε, δε βλέπουμε πιο πέρα από την ανάσα μας. Η αφή· δεν αγγίζουμε τους άλλους, ακόμα και οι χειραψίες είναι νωθρές. Η γεύση· δεν, ..., σαν να 'ναι καμένη στην άκρη της η γλώσσα, δε γευόμαστε. Όταν αδυνατίζουν οι αισθήσεις, μειώνεται ή εξαλείφεται κάθε αντίδραση του ανθρώπου. Κι έτσι γίνεται έρμαιο των καιρών. Αφετηρίες μπορεί να υπάρχουν πολλές, τέλος όμως; Απλά, ας ανησυχήσουμε!
Ο Ελευθέριος Αχμέτης γεννήθηκε το 1986 στο Κιάτο. Ασχολείται ερασιτεχνικά με το θέατρο από το 2007, ως ενεργό μέλος της Σικυώνιας Σκηνής του ΝΠΔΔ "Η Μηκώνη" του Δήμου Σικυωνίων. Δημοσίευσε την πρώτη του ποιητική συλλογή το 2014 με τον τίτλο "Επτά" (εκδ. Εκάτη), με την οποία ήταν υποψήφιος για το Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Συγγραφέα (2015). Αρθρογραφεί σε εφημερίδες, διαδικτυακά περιοδικά και άλλα έντυπα. Διατηρεί το μπλογκ "Και τι άλλο είναι η τέχνη παρά λεπτομέρειες" με την διεύθυνση : http//:eleftherios axmetis@.com.
Το "Επτά", ακολουθεί η ποιητική συλλογή "Ιντερμέδιο".
