Αρχές της δεκαετίας του 1960… τότε που συναντήθηκαν το παλιό με το καινούργιο. Ο κόσμος να αλλάζει γρήγορα, με τα μυαλά πολλών, όμως, να μην μπορούν να ακολουθήσουν. Όλα όσα ήξεραν είχαν τελειώσει και τα καινούργια φόβιζαν. Οι περισσότεροι τότε έχασαν τα αβγά και τα καλάθια στο κυνήγι της πολυπόθητης ευτυχίας και την αναζήτηση της αγάπης. Κύριο μέλημα; Όχι τόσο να αγαπήσουν όσο να αγαπηθούν. Με το μικρόκοσμό τους να διαμορφώνει τη ζωή τους και τη ζωή όσων ορίζουν, παγιδευμένοι στα συναισθηματικά τους ελλείμματα. Εξαιρέσεις αυτοί με πλεόνασμα ψυχής. Στερεότυπα, ανόητοι καθωσπρεπισμοί, αυθάδεια της νιότης, υποκρισία, πνιγμένες
επιθυμίες και, συχνά, παντελής έλλειψη ενσυναίσθησης. Στραγγαλισμένη η χαρά και γύρω βάλτος. Όνειρα με φανταστικές και μεγάλες προσδοκίες, όταν η πραγματικότητα άλλα προστάζει. Ουτοπικά σχέδια και γι΄ αυτό διαψεύσεις, ματαιώσεις και οδυνηρές ανατροπές. Και όταν τα έρημα τα όνειρα γίνονται κομμάτια, πάντα να φταίνε οι άλλοι. Για λιγότερους διδάγματα, στόχοι και δουλειά για την πραγμάτωσή τους. Δύσκολη η διαχείριση της πραγματικότητας, ενώ καμμιά φορά η ευτυχία είναι ένα τόσο απλό πράγμα… Οι ζωές των μελών μιας μεγάλης οικογένειας για περίπου τριανταπέντε χρόνια.
Γεννήθηκα στην Αθήνα, σε μια οικογένεια που ήρθε από μακριά. Από νωρίς συνήθισα στους αποχωρισμούς, αλλά δίχως συναίσθηση των ανατροπών. Χρειάστηκε να περάσουν πολλά χρόνια για να συνειδητοποιήσω τις αλλαγές και το πόσο πολύ με αφορούσαν. Μεγαλώνοντας, διαπίστωνα καθημερινά πως όλο και λιγότερα πράγματα μου άρεσαν από όλα όσα συνέβαιναν γύρω μου και ήθελα πάση θυσία να μείνω απέξω. Έτσι, άρχισα να τα γράφω σαν ιστορίες στο μυαλό μου. Πάντα λάτρευα τα ταξίδια και ήθελα να γίνω αεροσυνοδός. Ατυχώς, η οικογένειά μου είχε διαφορετικές και πολύ «καθωσπρέπει» απόψεις. Έτσι, σπούδασα οικονομικά και προσγειώθηκα μια και καλή στην Εθνική Τράπεζα. Καλά ήταν, αλλά η ζωή πίσω από ένα γραφείο συχνά μού έκοβε την ανάσα. Για να ξεφεύγω, παρατηρούσα τον κόσμο γύρω μου και ταξίδευα στις δικές τους ζωές, μαθαίνοντας πάντα κάτι καινούριο. Οι ιστορίες άρχισαν να παίρνουν μορφή. Το γράψιμό τους ξεκίνησε αβίαστα και μου χάρισε νέες, απολαυστικές και απάτητες διαδρομές. Ζω πάντα στην Αθήνα με το σύζυγό μου Ευάγγελο και το γιο μας Αγησίλαο, που είναι το σπουδαιότερο έργο της ζωής μου. Ηλεκτρονική διεύθυνση επικοινωνίας με τη συγγραφέα: lenapap@ymail.com
