Οι λεπίδες στάζανε αίμα τα μάτια τους θάλασσες δάκρυα κόβανε και πετούσανε στους περαστικούς ολοζώντανες φλούδες δέρματος (μόλις είχαν αρχίσει να φαίνονται τα οστά τους)
όλοι σταματούσαν αυτοί ανένδοτοι συνέχιζαν να κόβουν να κόβουν και να ωρύονται «άλλος για τη σάρκα μας;» «άλλος για τη σάρκα μας;»
