Τι συμβαίνει όταν οι κάτοικοι μιας χώρας δεν έχουν το σθένος να διαμορφώσουν τη ζωή που τους αξίζει παρά μένουν εμμονικά εγκλωβισμένοι σε συλλογικά συμπλέγματα; Τα αρχαία αγάλματα ζωντανεύουν και αποφασίζουν να πουν όσα δεν λέγονται σ' έναν λαό που δείχνει να έχει χάσει τον δρόμο του.
Ο Αλέξανδρος Διονυσόπουλος επιστρέφει με τη γνώριμη σαρκαστική του διάθεση και μας δίνει ένα θεατρικό, αριστοφανικού τύπου, έργο όπου φαιδρά σκηνικά κι απολαυστικοί διάλογοι καυτηριάζουν τη σύγχρονη πραγματικότητα κι επιχειρούν να επαναφέρουν τις αρχές του αυτοσεβασμού και της αλληλεγγύης.
