Μια μέρα έγινε ένας φοβερός βομβαρδισμός. Πιστεύω πως είχαν τσατιστεί τόσο πολύ που αποφάσισαν να ισοπεδώσουν την πόλη. Τα stuka ορμούσαν και βουτούσαν ουρλιάζοντας και ολόκληρη η πόλη έμοιαζε να ανατινάζεται. Πρέπει να εντόπισαν τη θέση μας. Έπεφτε πάνω μας η μία βόμβα μετά την άλλη, χωρίς να μας χτυπήσει όμως καμιά. Μία έπεσε έξω από την πόρτα. Ποτέ μου δε θα καταλάβω πως δε σκοτώθηκε κανείς. Ο δεκανέας Πάσκοου φώναξε: "Πάμε στο καταφύγιο!" Θυμάμαι μόνο σκόνη και θόρυβο. Άκουσα να χτυπάνε τα ξυπνητήρια. Δεν ξέρω γιατί το έκανα, αλλά αν και δεν έβλεπα τίποτα με τη σκόνη και τους καπνούς, έπιασα ψηλαφιστά όλα τα ξυπνητήρια που άκουγα να χτυπάνε και τα έκλεισα.
Το αφήγημα του Reg Spurr είναι η πρώτη εκτενής μαρτυρία ενός απλού στρατιώτη για τη Μάχη της Κρήτης που εκδίδεται σε βιβλίο.
