Μη με σκοτώνεις κάθε μέρα Ανατολή. Κι εγώ παιδί σου είμαι. Δε βλέπεις τη Δύση; Κόκκινη καθώς στέκεται στάζει το αίμα μας στων ουρανών τις θάλασσες. Μας χαρίζει τη μέρα για να προλάβει τ’ αύριο να εκδικηθεί. Μα εσύ σκληρή και μεγαλόψυχη με λυτρώνεις πριν προλάβω ν’ ανασάνω
