Η καλλιτεχνική δημιουργία του Γιώργου Ζογγολόπουλου, ενός από τους σημαντικότερους, χωρίς υπερβολή, Νεοέλληνες γλυπτές δεν είναι πολύ γνωστή. Ο ίδιος, εξάλλου, δεν επιδίωκε να προβάλλει τα έργα του, παραμένοντας μακριά από την τύρβη της κοσμικότητας. Έτσι, μια συστηματική προσέγγιση της περίπτωσης του συνιστούσε ζητούμενο, καθώς τον μετακινεί εκτός του στενού κύκλου συλλεκτών και μελετητών της νεοελληνικής τέχνης.
Την ανάγκη ευρύτερης γνωριμίας με τον άνθρωπο Γιώργο Ζογγολόπουλο και τα έργα του επιχειρεί λοιπόν να καλύψει το βιβλίο αυτό. Στις σελίδες του καταβάλλεται προσπάθεια να παρουσιαστεί ο καλλιτέχνης στη γλυπτική, στις συνθέσεις, στα σχέδια και στη ζωγραφική του. Το κείμενο, σε συνδυασμό με τις προσεγμένες αναπαραγωγές των έργων, εξετάζει την πορεία του ευρηματικού και πάντοτε ευφάνταστου εικαστικού δημιουργού, ο οποίος δεν δίσταζε να προχωρεί με βήματα τολμηρά και ρηξικέλευθα. Έμφαση δίνεται στα άγνωστα έργα του, τα οποία φιλοτέχνησε παλιότερα, πριν περάσει στα τυπικά, αναγνωρίσιμα δείγματα της καλλιτεχνικής δημιουργίας του: πρόκειται για ταφικά μνημεία, ηρώα πεσόντων και εκκλησιαστικά γλυπτά, που ξαφνιάζουν όποιον γνωρίζει τον Γιώργο Ζογγολόπουλο από τα μεταγενέστερα έργα του -τους φακούς, τις ομπρέλες και τα υδροκινητικά. Η ανάδειξη των συγκεκριμένων έργων απαντά και στο ακανθώδες, κρίσιμο κατ' εξοχήν για την τέχνη της γλυπτικής, ζήτημα του δυϊσμού (εκτελεστική παραγγελία/ελεύθερη έμπνευση). Το βιβλίο ολοκληρώνεται με ένα χρονολόγιο των κυριότερων σταθμών της ζωής και της καλλιτεχνικής δημιουργίας του Γιώργου Ζογγολόπουλου.
O Δημήτρης Παυλόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1966. Σπούδασε Ιστορία, Αρχαιολογία και Ιστορία της Τέχνης στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου έκανε μεταπτυχιακές σπουδές και εκπόνησε τη διδακτορική διατριβή του με θέμα "Ο γλυπτής Μιχάλης Τόμπρος 1889-1974" (Αθήνα 1996). Εργάστηκε (1991-1997) ως επιμελητής του Μουσείου Βούρου - Ευταξία (Μουσείου της Πόλεως των Αθηνών) και ως ειδικός συνεργάτης σύνταξης (1993-2000) στο "Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών" (Εκδόσεις "Μέλισσα", Αθήνα 1997-2000). Έχει γράψει επτά βιβλία και πολλά άρθρα για θέματα ιστορίας της νεοελληνικής τέχνης στον αθηναϊκό Τύπο. Έχει λάβει μέρος σε συνέδρια για τη νεοελληνική γλυπτική, τη χαρακτική, την τέχνη του βιβλίου και την τυπογραφία. Υπήρξε συνεργάτης (1999-2000) του "Allgemeines Kunstlerlexikon" ("K.G. Saur Verlag", Μόναχο-Λειψία 1992 κ.ε.). Μέλος του Ελληνικού Τμήματος της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών Τέχνης (AICA Hellas) και της Εταιρίας Ελλήνων Ιστορικών Τέχνης. Από το 2003 είναι μέλος του Συνεργαζόμενου Εκπαιδευτικού Προσωπικού στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο, ενώ από το 2005 είναι λέκτωρ Ιστορίας της Τέχνης στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών.
