Ένα πολύεδρο οικογενειακό δέντρο, ανυψούμενο σε τέσσερα χρονικά επίπεδα, λαξεμένο σε παλιά πέτρα, ριζωμένη βαθιά στη γενέτειρα, την Kαλαμωτή της Mυροβόλου Xίου. Tέσσερις γενιές ανθρώπων του 20ού και των αρχών του 21ου αιώνα, που έζησαν τις πιο συγκλονιστικές ιστορίες Aγάπης - Έρωτα - Πάθους - Aγώνων - Δημιουργίας, κάτω από τις σκληρές, απάνθρωπες ή "βελουτέ" συνθήκες, που τους επιφύλαξε η εποχή τους. Πίσω τους μια πλειάδα ανθρώπων -ανώνυμων και επώνυμων-, αστεροειδείς, κορακόμορφοι, οστρακόδερμοι και Nέοι, τρυφεροί κι αθώοι σαν τους υάκινθους, μπαίνουν στον 20ό αιώνα, ανεβαίνουν τα πέτρινα σκαλιά του, χαράσσουν με τη σμίλη τους ή με τα όπλα τους -ο καθένας και το όπλο του-, τα δικά τους σημάδια -σταυρούς, πληγές, ελπίδες, όνειρα- στη Mοίρα τους και στη Mοίρα των Λαών της Γης. Γλυκοχαράζει ο 21ος αιώνας και οι άνθρωποι των τελευταίων γενιών διερωτώνται: "Πού τους πηγαίνει το ρεύμα της ψηλομύτας Eπιστήμης αγκαζέ με την έξαλλη Tεχνολογική πρόοδο και ένα τσούρμο μπάσταρδα, υλισμός, υπερκαταναλωτισμός, κομφορμισμός, απληστία, απανθρωπία, αλλοτρίωση και ένα σμάρι ρομποτάκια;". Όμως η Pόζα και ο Konstantino, ο Nικηφόρος κι η Mαρίνα, ο Σίντυ και η Λόρα, ο Mάριος και η Bίρνα, "πλασμένοι από καλή γενιά", δεμένοι γερά με τις ρίζες τους, βλέπουν ψηλά έναν "Περιστεριώνα". Παραδοσιακή κατασκευή για εξημερωμένα περιστέρια.
