Η "Αγία και Μεγάλη Σύνοδος" περάτωσε τις εργασίες της και παρεπέμφθει στην ζωή της Εκκλησίας και την ιστορία της, όπου και θα κριθή. Η ιστορία θα της δώσει και την πραγματική της ονομασία, γιατί γνωρίζουμε ότι μερικές Σύνοδοι, ενώ χαρακτηρίσθηκαν ως Οικουμενικές, απορρίφθηκαν από άλλες μεταγενέστερες Συνόδους, καθώς επίσης άλλες Σύνοδοι, ενώ συγκλήθηκαν ως Τοπικές, απέκτησαν οικουμενικό κύρος. Αυτό οφείλεται στις αποφάσεις τις οποίες έλαβαν και στην αποδοχή τους ή μη από το πλήρωμα της Εκκλησίας.
Γενικά, τις Συνόδους τις κρίνουν όσοι έχουν φωτισμένο νου και θεοπτική εμπειρία, επειδή αυτοί αποτελούν την εγρηγορούσα συνείδηση της Εκκλησίας, ως έχοντες "νουν Χριστού" (Α΄Κορ. β΄, 16), έχουν "δογματική συνείδηση".
Μπορεί μερικοί να ειρωνεύονται τα περί καθάρσεως, φωτισμού και θεώσεως, αλλά στην πραγματικότητα αυτή είναι η βάση της ορθοδόξου ζωής, όπως αναλύει θεόπνευστα ο άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης στο κείμενο "Περί εκκλησιαστικής Ιεραρχίας" και επισημαίνουν όλοι οι Πατέρες της Εκκλησίας.
Επομένως, όπως γράφεται στο "Συνοδικό της Ορθοδοξίας", πορευόμαστε "κατά τας των αγίων θεοπνεύστους διδασκαλίας και το της Εκκλησίας ευσεβές φρόνημα", δηλαδή συνδέονται στενά οι θεόπνευστες διδασκαλίες των αγίων με το φρόνημα της Εκκλησίας.
