Την ποίηση μπορεί κανείς να την προσεγγίσει από διάφορες οπτικές γωνίες, όπως λ.χ. το περιεχόμενό της, τις εικόνες και τις μεταφορές της, τις φιλοσοφικές ιδέες της, το μέτρο της κ.ο.κ. Η οπτική γωνία που υιοθετεί ο συγγραφέας σε αυτό το βιβλίο έχει σκοπό να εξηγήσει τη μακροβιότητα των έργων αρχαίας ελληνικής επικής, λυρικής και δραματικής ποίησης, εντοπίζοντας την απάντηση σε ένα πλέγμα ιδεών. Οι ιδέες αυτές αφορούν, εν συντομία, τη διαχρονικότητα και την πλαστικότητα των θεμάτων που περιγράφονται στα ποιήματα· τον ευσύνοπτο και όμορφο τρόπο έκφρασής τους· τις συναρπαστικές εικόνες μέσω των οποίων μετέδωσαν τα βασικά μηνύματά τους. Προκειμένου να αναδειχθεί ο τρόπος με τον οποίο προσαρμόστηκαν οι αρχαίες ελληνικές ιδέες από καλλιτεχνικές μορφές πέραν της λογοτεχνίας, το κείμενο συνοδεύεται από χαρακτηριστικές εικόνες έργων τέχνης. Ο συγγραφέας προσεγγίζει, επίσης, μερικά από τα σημαντικότερα αρχαία ελληνικά ποιήματα μέσα από ψυχολογικά προσανατολισμένες αναλύσεις, οι οποίες αποδεικνύουν πόσο μπροστά από την εποχή τους ήταν οι δημιουργοί τους, ιδίως όσον αφορά την κατανόηση της συμπεριφοράς και των προβλημάτων των ανθρώπων. Το βιβλίο απευθύνεται στον μη ειδικό αλλά μορφωμένο αναγνώστη, καθώς και σε φοιτητές Κλασικής Φιλολογίας και Ανθρωπιστικών Σπουδών. Για να διευρυνθούν ακόμη περισσότερο οι πληροφορίες που παρουσιάζονται, οι εικόνες του βιβλίου συνοδεύονται από σχετικά εκτενείς λεζάντες με στοιχεία για τους αντίστοιχους καλλιτέχνες, καθώς και για τον τρόπο με τον οποίο οι νεότερες γενιές προσάρμοσαν τα αρχαία ελληνικά θέματα προτού τα υιοθετήσουν. Αυτή η διασταύρωση του παλαιού με το νέο επέτρεψε στην αρχαία ελληνική σκέψη να επιβιώσει, αλλά και να συμβάλει καθοριστικά στη διαμόρφωση της νεότερης ευρωπαϊκής σκέψης. Παράλληλα, στις υποσημειώσεις του βιβλίου προτείνονται πολυάριθμα σχετικά αναγνώσματα για όσους θα ήθελαν να εξετάσουν αυτές τις ιδέες σε μεγαλύτερο βάθος. Το Ευρετήριο του βιβλίου, εμπλουτισμένο με σύντομο σχολιασμό, προσφέρει βασικές πληροφορίες για τον μεγάλο αριθμό μυθικών ηρώων, ιστορικών προσώπων και γεγονότων που παρουσιάζονται στις σελίδες του.
Τέλος, ο συγγραφέας εκθέτει εκτενώς τις σχετικές, προσωπικές σκέψεις που έχει διαμορφώσει με βάση τις ευρύτατες αναγνώσεις του και την περιπατητική ζωή του ως καθηγητής ή γεωπολιτικός σύμβουλος σε τρεις ηπείρους. Το βιβλίο, με λίγα λόγια, αποτελεί μια εικονογραφημένη εγκυκλοπαίδεια για τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό και το πνεύμα του, η οποία θα ενδιέφερε και, ενδεχομένως, θα μπορούσε να αξιοποιηθεί τόσο από νεαρούς φοιτητές όσο και από ώριμους αναγνώστες.
Ο Βασίλειος Μαρκεζίνnς γεννήθηκε στην Αθήνα στις 10 Ιουλίου του 1944, σε οικογένεια που από την πλευρά του πατέρα του, για περισσότερο από δέκα γενεές, αρχικώς στη Βενετία και αργότερα στην Ελλάδα, συνδέθηκαν με τον κόσμο των γραμμάτων και της πολιτικής. Έχει ανακηρυχθεί διδάκτωρ της Νομικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, Ph.D. και LL.D. από το Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ, και DCΙ από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Έχει επίσης ανακηρυχθεί επίτιμος διδάκτωρ των Πανεπιστημίων των Παρισίων (Paris Ι, Sorbonne), Γάνδnς, Μονάχου και Αθηνών. Έχει διδάξει στα Πανεπιστήμια του Κέμπριτζ, του Λονδίνου και της Οξφόρδης, όπου διετέλεσε Τακτικός καθηγητής του Αλλοδαπού και Συγκριτικού Δικαίου, ως επίσης και του Πανεπιστημίου του Leiden της Ολλανδίας. Σήμερα κατέχει την έδρα Jamail Regents στο Πανεπιστήμιο του Τέξας στο Ώστεν (έχοντας προηγουμένως διδάξει στα Πανεπιστήμια Cornell, Michigan, Σιένας, Ρώμnς και Γάνδης). Επιδιώκοντας συνεργασία και κατανόηση μεταξύ των διαφόρων νομικών συστημάτων δικαίου, ο Β. Μαρκεζίνης ίδρυσε (κατά χρονολογική σειρά): το Ινστιτούτο Αγγλο-Αμερικανικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο του Leiden (που εγκαινιάσθηκε το 1987 επισήμως υπό της Α.Β.Υ. του Πρίγκηπος της Ουαλίας), το Ινστιτούτο Ευρωπαϊκού και Συγκριτικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης (που εγκαινιάσθηκε το 1995 από τον Γερμανό Αντι-Καγκελάριο Dr. Klaus Kinkel), το Ινστιτούτο Παγκοσμίου Δικαίου στο University College του Λονδίνου (2000) και το Ινστιτούτο Διεθνούς Δικαίου στο Πανεπιστήμιο του Τέξας στο Ώστεν (2000). Συνέβαλε ακόμη στη δημιουργία του Κέντρου Ερεύνης του Αμερικανικού Δικαίου, που εδρεύει στο Ανώτατο Γαλλικό Δικαστήριο (Cour de Cassation), κατά την περίοδο που υπηρετούσε ως Conseiller Scientifjque του Προέδρου του Δικαστηρίου, κ. Guy Canivet. Ο Β. Μαρκεζίνης έχει εκδώσει τριάντα έξι βιβλία (αναφερόμενα στο δίκαιο, τη γεωπολιτική επιστήμη, τη σύγχρονη διπλωματία, την τέχνη και την ψυχοβιογραφία) που έχουν μεταφρασθεί σε έξι γλώσσες συμπεριλαμβανομένων και των κινεζικών, και περισσότερα από εκατόν σαράντα νομικά άρθρα σε διακεκριμένα νομικά περιοδικά επτά χωρών. Έχει επίσης γράψει πολιτικά άρθρα στις εφημερίδες: "Financial Times", "Guardian", "Austin American Statesman", "Βήμα", "Έθνος", "Καθημερινή", "Αυγή" και "Παρόν της Κυριακής".
Είναι μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Αγγλικού Δικηγορικού Συλλόγου Gray's Inn από το 1995, ενώ το 1997, κατόπιν προτάσεως του Βρετανού Υπουργού Δικαιοσύνης και Προέδρου της Βουλής των Λόρδων, Λόρδου Έρβινγκ, διορίστηκε από τη Βασίλισσα της Αγγλίας Queen's Counsel (Q.C.). To διδακτικό και καθηγητικό του έργο έχει αναγνωρισθεί διεθνώς δια της εκλογής του ως Τακτικού Μέλους της Βρετανικής Ακαδημίας, Ξένου Εταίρου της Accademia dei Lincei της Ρώμης, της Βασιλικής Ακαδημίας Τεχνών και Επιστημών του Βελγίου, της Βασιλικής Ολλανδικής Ακαδημίας Τεχνών και Επιστημών του Άμστερνταμ και ως Αντεπιστέλλοντος Μέλους του Institut de France, Academie des Sciences Morales et Politiques, και της Ακαδημίας Αθηνών. Είναι, επίσης, Τακτικό Μέλος της Ακαδημίας Αμερικανικού Δικαίου, American Law Institute, και Επίτιμος Εταίρος της Αρχαιολογικής Εταιρείας Αθηνών. Το 2005 του απενεμήθη ο τίτλος του "Sir" από τη Βασίλισσα της Αγγλίας για "εξαίρετες υπηρεσίες στις διεθνείς νομικές σχέσεις", ενώ η συμβολή του στην Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση έχει αναγνωρισθεί δια της απονομής σε αυτόν από τους Προέδρους Γερμανίας, Γαλλίας και Ιταλίας, ανωτάτων διακρίσεων όπως τα διάσημα του Ανώτερου Ταξιάρχη του Τάγματος της Αξίας της Γερμανίας, και των Μεγαλόσταυρων του Τάγματος της Αξίας της Γαλλίας, και του Τάγματος της Αξίας της Ιταλίας. Είναι παντρεμένος από το 1970 με την Ευγενία (γένος Γεωργίου Τρυπάνη) και έχει μια κόρη, την Julietta (παντρεμένη με τον Ανδρέα Βασιλικό), και ένα γιο, τον Σπύρο - Γιώργο. Η οικογένεια ζει στην Αγγλία.
