Ἀφήνει τὸ παλαιόν της καὶ λαμβάνει, ὅπως καὶ τὸ ἱερατεῖον, νέον ὄνομα. Ἡ οἰκογένειά της εἰσέρχεται εἰς τὰς τάξεις τῶν πατρικίων καὶ ὁ πατήρ της τιτλοφορεῖται μὲ τὸν πομπώδη τίτλον τοῦ Βασιλεοπάτορος. Στέφεται εἰς τὴν Ἁγίαν Σοφίαν καὶ ἡ μορφή της συντροφεύει τὸν σύζυγον ἐπὶ τῶν χρυσῶν νομισμάτων. Τῆς ἀνεγείρουν ἀνδριάντα εἰς τὰς πλατείας ἀπὸ χρυσὸν ἡ ἀπὸ ἄργυρον καὶ εἰς τοὺς τοίχους τῶν Παλατίων της εἰκονίζεται μὲ τὸ φεγγίον τῆς ἁγιωσύνης γύρω ἀπὸ τὴν κεφαλήν της. Παρίσταται μετὰ τῆς αὐλῆς της εἰς τὰς τελετὰς καὶ παρακολουθεῖ ἔφιππος τὸν σύζυγον εἰς τὸ κυνήγιον. ... Στρατὸς ὁλόκληρος τιτλούχων γυναικῶν περιβάλλει τὴν Αὐτοκράτειραν ἐντὸς τῶν μυθικῶν διαμερισμάτων τοῦ γυναικωνίτου, ὅστις, καίτοι συμπεριλαμβανόμενος εἰς τὴν οἰκοδομὴν τοῦ Παλατίου, ἀποτελεῖ ὅμως αὐτὸς καθ’ ἑαυτὸν ἰδιαίτερον περίβολον μὲ τὴν ἰδικήν του αὐλήν, ἐθιμοτυπίαν καὶ τὸ ἰδιαίτερόν του προσωπικόν, τὸ τυφλῶς ἀφωσιωμένον εἰς τὴν Βασίλισσαν. Ὅλα ἐκεῖ μέσα ἦσαν κατὰ τρόπον στρατιωτικὸν ρυθμισμένα, καὶ αἱ «κοιτώνισσαι» καὶ αἱ «κουβικουλάριαι», αἱ πρῶται διὰ τὴν τακτοποίησιν καὶ τὴν ἐπίβλεψιν τῶν αἰθουσῶν καὶ αἱ δεύτεραι διὰ τὰ δωμάτια τοῦ ὕπνου, ἦσαν ὑπὸ τὰς διαταγὰς τῆς Πριμικηρίας, ἀξιώματος περιβλέπτου, ἑνὸς εἴδους γενικῆς ἐπιστατρίας τῶν διαμερισμάτων τῆς Βασιλίσσης.
Πλάτων Ροδοκανάκης (1883-1919). Ο Πλάτων Ροδοκανάκης, γιος του δικηγόρου Παναγιώτη Σουλιώτη και της Δέσποινας Ροδοκανάκη, γεννήθηκε στη Σμύρνη και πέρασε τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια στο Κορδελιό. Φοίτησε στη θεολογική σχολή της Χάλκης, εγκατέλειψε όμως τις σπουδές του για να έρθει στην Αθήνα, όπου εργάστηκε ως δημοσιογράφος, αρχικά στην Ακρόπολι και στη συνέχεια σε άλλες εφημερίδες. Διευθυντής επιδομάτων για τα θύματα του πρώτου Βαλκανικού πολέμου από το 1913, προσχώρησε τρία χρόνια αργότερα στη βενιζελική παράταξη και το 1917 ανέλαβε τη διεύθυνση του βυζαντινού τμήματος στο Υπουργείο Παιδείας. Είχε νωρίτερα δημοσιεύσει διηγήματα βυζαντινής θεματικής στην εφημερίδα Εστία και ολοκληρώσει τη μελέτη Η βασίλισσα και αι βυζαντιναί αρχόντισσαι. Πέθανε στην Αθήνα. Στη λογοτεχνία πρωτοεμφανίστηκε το 1908 με την έκδοση της συλλογής πεζοτράγουδων De profundis ενώ παράλληλα κατά τη διάρκεια της συνεργασίας του με την Ακρόπολι δημοσίευσε σε συνέχειες το αυτοβιογραφικό κείμενο Το φλογισμένο ράσο. Ακολούθησαν εκδόσεις ποιημάτων και πεζών του, ενώ ασχολήθηκε και με τη θεατρική γραφή. Το 1912 ο θίασος της Κυβέλης Αδριανού ανέβασε τα μονόπρακτα έργα του Ο Πιερότος - Η θεατρίνα και Το Τσακάλι και πέντε χρόνια αργότερα ο θίασος της Μαρίκας Κοτοπούλη ανέβασε τον Άγιο Δημήτριο. Ο Πλάτων Ροδοκανάκης τοποθετείται χρονικά στο τέλος της λεγόμενης λογοτεχνικής γενιάς του 1880. Η γραφή του κινείται στα πλαίσια του αισθητισμού, με αναφορές στο έργο του Όσκαρ Ουάιλντ, του Ντ’ Αννούντσιο, του πρώιμου Νίκου Καζαντζάκη, του Κωνσταντίνου Χρηστομάνου και τη φιλοσοφία του Φρειδερίκου Νίτσε. Αμφιλεγόμενη προσωπικότητα, κατηγορήθηκε για λογοκλοπία από τον Κωνσταντίνο Χρηστομάνο για το βιβλίο του Το βυσσινί τετράδιο και απέφυγε την καταδίκη με την παρέμβαση του Κωστή Παλαμά. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Πλάτωνα Ροδοκανάκη βλ. Αργυρίου Αλεξ., «Ροδοκανάκης Πλάτων», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό 9α. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1988, Γαραντούδης Ευριπίδης - Μέντη Δώρα, «Πλάτων Ροδοκανάκης», Η παλαιότερη πεζογραφία μας ΙΑ΄ (1900-1914), σ.194-211. Αθήνα, Σοκόλης, 1998, Ευαγγελίδης Τρ.Ε., «Ροδοκανάκης Πλάτων», Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια 21. Αθήνα, Πυρσός, 1933 και Σολωμονίδης Χρήστος Σ., «Ροδοκανάκης - Σουλιώτης Πλάτων», Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας 12. Αθήνα, Χάρη Πάτση, χ.χ.
(Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.).
