Ο σύγχρονος άνθρωπος μετά τα πενήντα του χρόνια θα έπρεπε να "δείχνει" -με την αντίληψή του, με τον τρόπο ζωής του, με τη συμπεριφορά του- φιλοσοφικές αρχές στους νέους... Δυστυχώς, οι περισσότεροι περιορίζονται στην επιφάνεια, στην υλική πλευρά της ζωής (βόλεμα στη δουλειά, βόλεμα στις σχέσεις κ.ά.), χάνοντας τη νεανική ανησυχία και φρεσκάδα του νου, της καρδιάς και του σώματος. Συμπεριφέρονται χειρότερα από ανόητα "δεκαπεντάχρονα" παιδιά, παραμένουν κολλημένοι σε ανόητες αντιλήψεις, και ούτε καν προσεγγίζουν στην κατανόηση του εαυτού τους. Αισθάνομαι σαν γέρος φιλόσοφος, για να αγαπώ και σαν παιδί να ερωτεύομαι τη ζωή...
