Το βιβλίο αυτό επικεντρώνεται στα τέσσερα διμέτωπα γλυπτά που φιλοτέχνησε ο Γιαννούλης Χαλεπάς μετά την επιστροφή του από το ψυχιατρείο της Κέρκυρας και πριν το 1925. Τα γλυπτά αυτά λειτουργούν ως άξονες για να διερευνηθεί το διπλό στο ταξίδι της ζωής του, από την επιθυμία στην απαγόρευση, από την επιτυχία της τέχνης στην διάψευση της ζωής, από την δημιουργία στην σιωπή.
