Στο παρόν δεύτερο βιβλίο της τριλογίας, που έχει ως τίτλο "Η ελληνική ταυτότητα στη 'Νέα Τάξη'", καταγράφεται η επιδίωξη των δυνάμεων της παγκοσμιοποίησης για τη δημιουργία ενός κόσμου "πολυ-πολιτισμικού"-που στην πραγματικότητα οδηγεί αναπόδραστα στην επιβολή ενός και μοναδικού πολιτισμού-και η οφειλόμενη και αναγκαία αντίσταση απέναντι σ' αυτή τη νέα κατάσταση. Η άμυνα των λαών σ' αυτή την κοινωνική και πολιτισμική ισοπέδωση και απορρύθμιση είναι αποκλειστικά μία: η σφυρηλάτηση των δεσμών τους, της ταυτότητάς τους και του εθνικού τους πολιτισμού. Για τη χώρα μας αυτό σημαίνει κυρίαρχη διαφύλαξη των ελληνοχριστιανικών μας παραδόσεων, της πολιτισμικής μας συνέχειας, της γλώσσας και της ιστορίας μας. Γι' αυτό και το παρόν πόνημα προβάλλει και αναβαθμίζει βασικές αρχές και αξίες, ξεχασμένες και παραγκωνισμένες σήμερα λόγω της παγκοσμιοποίησης.[...] Στο βιβλίο αυτό λοιπόν διαμορφώνεται μια συγκεκριμένη πρόταση. Που δεν αγνοεί ασφαλώς και δεν υποβαθμίζει τη δύναμη της παγκοσμιοποίησης και των νέων τεχνολογιών. Και που δεν θεωρεί βέβαια έγκλημα την οικονομική πρόοδο, την ανάπτυξη, τον πλουτισμό και το κέρδος. Που όμως παράλληλα προτείνει τη θέσπιση και μίας προστατευτικής ομπρέλας και ενός μηχανισμού προστασίας για τους αδύνατους και τις ασθενείς και ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες. Ένα μέρος αυτού του "τείχους άμυνας" και της προστατευτικής αυτής ομπρέλας αποτελεί και η ελληνική μας ταυτότητα.
Ο Σωτήρης Χατζηγάκης γεννήθηκε στα Τρίκαλα. Σπούδασε νομικά και οικονομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Μετεκπαιδεύτηκε στη Γαλλία και την Αγγλία στις πολιτικές και κοινωνικές επιστήμες (1971-1974). Το 1974 αναμείχθηκε ενεργά στην πολιτική και εκλέχθηκε για πρώτη φορά βουλευτής με τη Ν.Δ. Επανεκλέγεται με το ίδιο κόμμα το 1977, το 1981, το 1985, τον Ιούνιο του 1989, τον Οκτώβριο του 1989, το 1990, το 1993 και το 2000. Το Ιούνιο του 1989 διορίζεται για πρώτη φορά υπουργός (αναπληρωτής Εθνικής Οικονομίας και υπουργός Εργασίας στην κυβέρνηση Τζαννετάκη). Διετέλεσε επίσης υπουργός στην κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, στα υπουργεία Εμπορίου, από το 1990, και Γεωργίας, από το 1991 ως το Νοέμβριο του 1992, οπότε και παραιτήθηκε αφού διαφώνησε σε θέματα αρχής. Έγραψε πολλά άρθρα και μελέτες πολιτικού, κοινωνικού και οικονομικού περιεχομένου, τα οποία δημοσιεύθηκαν σε έγκριτες εφημερίδες και περιοδικά των Αθηνών, και πήρε μέρος σε διεθνή συνέδρια και κοινοβουλευτικές αποστολές. Υπήρξε επίσης μέλος της μόνιμης κοινοβουλευτικής αντιπροσωπείας του Συμβουλίου της Ευρώπης (ΣτΕ) κατά τη δεκαετία του '80 και σήμερα είναι μόνιμο μέλος της κοινοβουλευτικής αντιπροσωπείας του ΝΑΤΟ. Είναι συγγραφέας πολλών βιβλίων, κυριότερα των οποίων είναι τα εξής: "Ιδεολογία της Νέας Δημοκρατίας" μελέτη, αυτοέκδοση, 1976· "Με τόλμη" συλλογή άρθρων και μελετών, αυτοέκδοση, 1979· "Ημερολόγιο Κίνας 1978", αυτοέκδοση, 1980· "Ιδεολογία του μεσαίου χώρου" μελέτη, αυτοέκδοση, 1981· "Η δύση του πασοκικού μύθου", εκδ. Ελληνική Ευρωεκδοτική, 1988· κ.ά.
