Η εξωτερική πολιτική είναι ένα πεδίο ασκήσεως, κατά βάση, της κυβερνητικής δραστηριότητος ενός κράτους στο επίπεδο των διεθνών σχέσεων. Αποτελείται από στρατηγικές συμφερόντων, τις οποίες επιλέγει η κάθε κυβέρνηση για να διαφυλάξει τα εθνικά συμφέροντα και να επιτύχει τους στόχους της στη διεθνή αρένα. Η μελέτη τέτοιων στρατηγικών σηματοδοτεί την ανάλυση της εξωτερικής πολιτικής. Στην σημερινή εποχή, κατά την οποία τείνει να διαμορφωθεί ένα πολυπολικό διεθνές σύστημα, η έννοια της εξωτερικής πολιτικής έχει αποκτήσει έναν πολυεπίπεδο ρόλο. Δεν εμπίπτει πλέον αποκλειστικά στην αρμοδιότητα του πρωθυπουργού και του υπουργού εξωτερικών, αλλά μπορεί να ασκηθεί μέσω πολλών παραγόντων, π.χ. οικονομικών, στρατιωτικών, πολιτικών κ.ά.
Το παρόν βιβλίο αποτελεί μία προσπάθεια συνοπτικής ιστορικής αναλύσεως της εξωτερικής πολιτικής των Μεγάλων Δυνάμεων της εποχής μας (Ηνωμένων Πολιτειών, Ρωσσίας, Κίνας, Ηνωμένου Βασιλείου, Γαλλίας και Γερμανίας), των βαλκανικών κρατών (Αλβανίας, Βουλγαρίας, Ρουμανίας και Σερβίας), της Ελλάδος και της Τουρκίας υπό το πρίσμα της Υψηλής Στρατηγικής και του στρατηγικού δόγματος. Ως γνωστόν, τα κράτη έχουν μία Υψηλή Στρατηγική. Αυτή αφορά σε όλα τα διαθέσιμα μέσα, τα οποία μία συντεταγμένη πολιτεία δύναται να χρησιμοποιήσει προς επίτευξη των στόχων της. Φυσικά, δεν υπάρχει η τέλεια Υψηλή Στρατηγική. Αυτή σχεδιάζεται με σκοπό την ορθή διαχείριση επιλογών προς αντιμετώπιση μελλοντικών καταστάσεων με απώτερο σκοπό την κατά το δυνατόν καλύτερη εξυπηρέτηση των εθνικών συμφερόντων.
Απαραίτητο στοιχείο για σωστή ανάλυση του εξωτερικής πολιτικής ενός κράτους, σε συγκερασμό με την Υψηλή Στρατηγική του, αποτελεί η γνώση της ιστορίας. Προς τούτο, στο παρόν σύγγραμμα γίνεται σύντομη παράθεση γεγονότων και καταστάσεων, τα οποία νοηματοδότησαν την ιστορική διαδρομή των υπό εξέταση κρατών.
Ο Ιωάννης Παπαφλωράτος γεννήθηκε το 1973. Εισήχθη μεταξύ των πρώτων στη Νομική Σχολή Κομοτηνής, το 1992. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του, εργάστηκε ως ερευνητής στο Ελληνικό Ίδρυμα Αμυντικής και Εξωτερικής Πολιτικής (ΕΑ.Ι.ΑΜ.Ε.Π.) και η εργασία του υπό τον τίτλο "Οι αποφάσεις των διεθνών οργανισμών επί της Γιουγκοσλαβικής κρίσεως (ΟΗΕ, ΝΑΤΟ, Ευρωπαϊκή Ένωση, Δυτικοευρωπαϊκή Ένωση), 1991 - 1996" (η οποία εκπονήθηκε υπό την επίβλεψη του καθηγητή κ. Ιωάννη Βαληνάκη) εκδόθηκε υπό τη μορφή Background Paper σε 4 τόμους για τις διπλωματικές μας υπηρεσίες. Το 1997, έλαβε το πτυχίο του και την ίδια χρονιά μετέβη στην Ολλανδία για μεταπτυχιακές σπουδές. Το 1998, απέκτησε μεταπτυχιακό τίτλο εξειδίκευσης στις Διεθνείς και Ευρωπαϊκές Σχέσεις από το Amsterdam School of International Relations. Το 1999, ξεκίνησε την εκπόνηση της διεπιστημονικής διδακτορικής διατριβής του υπό την επίβλεψη του καθηγητή και ακαδημαϊκού κ. Κωνσταντίνου Σβολοπούλου. Το 2004, αναγορεύτηκε διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών με "άριστα". Έχει εργαστεί ως ερευνητής στην Ακαδημία Αθηνών επί διετία και είναι μόνιμος συνεργάτης διαφόρων ιστορικών περιοδικών. Τον Ιανουάριο του 2009, ανεδείχθη τακτικός εταίρος κατόπιν προτάσεως του Διοικητικού Συμβουλίου της "Εταιρείας των Φίλων του Λαού". Το Δεκέμβριο του 2010 του απονεμήθηκε το Βραβείο Ελένης και Πάνου Ψημένου, της Ακαδημίας Αθηνών, με έπαθλο 5000 ευρώ, για το βιβλίο του "Η ελληνοϊταλική κρίση του 1923: Το επεισόδιο Tellini - Κέρκυρας". Σήμερα, διδάσκει στη Σχολή Εθνικής Αμύνης (Σ.ΕΘ.Α.) και το Λαϊκό Πανεπιστήμιο. Έχουν εκδοθεί 5 βιβλία του και έχουν δημοσιευτεί 82 άρθρα του σε εφημερίδες και περιοδικά.
