Η συγγραφέας επιχειρεί να αποτυπώσει τον θεωρητικό λόγο για την τέχνη, ειδικά για τη ζωγραφική της ιταλικής Αναγέννησης (μάλιστα για μια περίοδο εκτεινόμενη από τις αρχές του 14ου μέχρι τα τέλη του 16ου αιώνα), στηριζόμενη σε έναν τεράστιο αριθμό πηγών της εποχής. Από τη μελέτη της, διανθισμένη με εκτεταμένα παραθέματα μεταφρασμένα για πρώτη φορά στην ελληνική γλώσσα, φωτίζεται το έργο των μεγάλων αλλά και των ελασσόνων δημιουργών, η πρόσληψή του, η δόμηση και η εξέλιξη του λόγου περί τέχνης, αλλά και η εξαιρετικά δυναμική ιστορική περίοδος της Αναγέννησης.
Η Έλλη Γιωτοπούλου-Σισιλιάνου γεννήθηκε στην Κέρκυρα, όπου έζησε τα πρώτα παιδικά της χρόνια. Πτυχιούχος του Ιστορικού-Αρχαιολογικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Αθηνών, πήρε το διδακτορικό της από το Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.
Στην πρώτη φάση της σταδιοδρομίας της ασχολήθηκε με τη Μέση Εκπαίδευση ως καθηγήτρια στο Αμερικανικό Κολλέγιο Θηλέων (1946-1965). Τον Φεβρουάριο του 1965 εξελέγη μέλος του νεοσύστατου τότε Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, το οποίο ανέλαβε την εφαρμογή της Εκπαιδευτικής Μεταρρύθμισης του 1964, όπου και παρέμεινε έως την κατάργησή του από τη δικτατορία των συνταγματαρχών (1967).
Μέλος του διδακτικού προσωπικού του Πανεπιστημίου Κρήτης (1979-1981), εξελέγη καθηγήτρια του Ιονίου Πανεπιστημίου και μέλος της Διοικούσας Επιτροπής του από την ίδρυσή του (1984). Διετέλεσε Πρόεδρος της Διοικούσας Επιτροπής του Ιονίου Πανεπιστημίου από το 1990 ως το 1993.
