Η "Ηδύλη", "με τα λεπτά κατάλευκα αρχοντικά δάχτυλα, με τα μαύρα μάτια και το ποτάμι τα κατάμαυρα μαλλιά", είναι το έναυσμα για εκείνα τα αναγκαία όσο και παροδικά ερωτικά σκιρτήματα που θρέφουν την εφηβεία. Επαρχία της δεκαετίας του '60, μέρες Πάσχα, ατμόσφαιρα γιορτινή και η "Ηδύλη" θα έρθει στο χωριό. Η προσμονή του νεαρού, τότε, αφηγητή, η ψυχολογική του προετοιμασία, η απρόσμενη όσο και ευτράπελη "καταστροφή" της συνάντησης την ώρα της περιφοράς του Επιτάφιου, μαζί με το επακόλουθο λυτρωτικό "πένθος" απεικονίζουν έναν "οικείο τόπο" για όσους "διάγουν βίους παράλληλους, τον έναν με τις αισθήσεις και τον άλλον, τον προσφιλέστερο ίσως, με τη μνήμη". Δεν είναι τυχαίο ότι το διήγημα μας το προσφέρει ο γνωστός νευροεπιστήμων Ανδρέας Παπανικολάου.
