Η θυσία

Διπλές αναγνώσεις, οπτικοποίηση, απουσία σημείων στίξης, φαινομενικά αυθαίρετη χρήση κεφαλαίων και μικρών γραμμάτων, ανίχνευση του στοιχείου του ρυθμού, παιχνίδισμα θεατρικότητας μέσω σωματικότητας και άλλες εμμονές, άλλοι ακόμη άξονες, που μπορούν να καταδειχθούν στην γλώσσα της "Θυσίας", γλώσσα που προέκυψε μέσα από ένα ταξίδι σε λέξεις και σύμβολα, για να προταθεί ένα πέρασμα από την τεχνική στην τέχνη, από την κατασκευή στην ζωή.