Η ιστορία μας

Θα φανεί ίσως παράξενο στους πατριώτες μου η άποψη ότι ο τόπος μας, η πόλη μας, η Νέα Μάκρη Αττικής, στα 80-85 χρόνια της ύπαρξή της [από το 1923 ως σήμερα] έχει ήδη πίσω της μια πλούσια και ενδιαφέρουσα Ιστορία που αξίζει να τη γνωρίζουν οι σημερινοί κάτοικοί της, και βέβαια αξίζει να καταγραφεί σαν ένα κοινό κτήμα, και σαν χάρτης πορείας για τους νεότερους. Δεν ξέρω αν η Ιστορία διδάσκει, δεν είμαι βέβαιος, το σίγουρο είναι ότι σαν συνέχεια ζωής, το νεότερο περιέχει το παλαιότερο, και ότι εν πολλοίς το καθορίζει. Ό, τι δεν γράφεται χάνεται, αυτό είναι επίσης βέβαιο. Μαζεύοντας το υλικό μου για την "Ιστορία" της πόλης μας από χρόνια τώρα, διαπίστωσα ότι πολλά πράγματα δεν τα γνώριζα, αλλά και αφού τα γνώρισα και τα κατέγραψα, τότε μπόρεσα να κάνω το συσχετισμό τους, να κατανοήσω την αξία τους και να τα εκτιμήσω. Η ατομική μνήμη, ακόμα και η συλλογική, και η προφορική Παράδοση, είναι ελλιπείς, έχουν κενά και ασάφειες, κι εκτός αυτού τις περιορίζει ο χρόνος και η δυνατότητα σωστής κρίσης. Οι ατομικές εκτιμήσεις εξάλλου για τα ιστορικά γεγονότα έχουν μεγάλες διαφορές, η μνήμη περιορίζεται στη γενιά που έζησαν οι φορείς της, κι έτσι η σημασία τους δεν μπορεί να εκτιμηθεί όπως πρέπει. Τον Νοέμβριο του 2008 συμπληρώθηκαν 85 χρόνια από την Εγκατάσταση στην Ξυλοκέριζα Αττικής των 92 οικογενειών από τη Μάκρη και το Λιβίσι της Μ. Ασίας που ήρθαν πρόσφυγες μετά την Καταστροφή του 1922 και ίδρυσαν τη Ν. Μάκρη. Μέσα σ’ αυτά τα χρόνια, η πόλη μας διέγραψε μια πορεία, έκανε αγώνες, μπήκε σε κοινούς αγώνες με την υπόλοιπη Ελλάδα για το καλύτερο, μάτωσε προσπάθησε, έκανε όνειρα. Στην προσπάθειά της για το καλύτερο πέρασε από "φάσεις" οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης. Τις "φάσεις" αυτές τις διακρίνουμε και τις κατατάσσουμε ως εξής: 1η φάση: αγροτική [1924-1960] 2η φάση: μεταβατική [1960-1980], και 3η φάση: της αστικοποίησης [1980-] Η "Ιστορία της Νέας Μάκρης" όπως την κατέγραψα σε τούτο το βιβλίο παρακολουθεί τα γεγονότα που την αφορούν, ιστορικά, χρονολογικά, από πολύ κοντά, και τα αξιολογεί επίσης κοινωνικά, οικονομικά και βέβαια ιστορικά. Η καταγραφή, εντούτοις, που επιχειρώ εδώ, δεν ακολουθεί τη διάκριση της ιστορίας της Νέας Μάκρης στις παραπάνω "φάσεις" της εξέλιξής της. Ακολουθεί την παράθεση των γεγονότων κατά χρονολογική σειρά. Έτσι η "Ιστορία" περιέχεται σε 5 Κεφάλαια, ως εξής: Α΄ Κεφάλαιο: Το Κεφάλαιο αυτό αναφέρεται καθολοκληρίαν στην ιστορία του Λιβισιού και της Μάκρης Μ. Ασίας συνοπτικά. Στην προέλευση των ΝεοΜακρηνών και στην ιστορία των δυο Κοινοτήτων, Μάκρης και Λιβισίου [γεωγραφία, διοίκηση, παιδεία] με ιδιαίτερη έμφαση στην εκπαιδευτική έκρηξη και ακμή [1870-1920], και βέβαια αναφέρεται στις εξορίες και στην τελική Έξοδο του 1922. Β΄ Κεφάλαιο: Το Κεφάλαιο αυτό περιλαμβάνει την εγκατάσταση των προσφύγων στην Ξυλοκέριζα Αττικής το 1923 - την ίδρυση της Νέας Μάκρης - το χτίσιμο του Συνοικισμού της Ν. Μάκρης - τη διανομή της γης - την αποξήρανση του Βάλτου - τη διοίκηση της Κοινότητας [Κοινοτικά Συμβούλια] κ.ά. Μαζί με αυτά αναπτύσσονται τα θέματα:"Η έγγειος Ιδιοκτησία στην Αττική από το 1821 ως το 1922" - τα τσιφλίκια δηλ. και η απαλλοτρίωση της Ξυλοκέριζας, ενός από τα τσιφλίκια της Μονής Πεντέλης το 1922-23 από την επαναστατική κυβέρνηση Ν. Πλαστήρα. Ο Βάλτος, η ιστορία του, τα κτίσματα του Ηρώδη του Αττικού στο "νησί" της Μπρεξίζας, η Μυθολογία του Βάλτου, οι Περιηγητές, το Μοναστήρι της Αγίας Παρασκευής [πρώην "Γενεσίου της Θεοτόκου" και νυν οσίου Εφραίμ] - και επίσης το "ανάμεσα στο Μύθο και στην Ιστορία", για την επάνοδο από τη Λυκία μετά από 35 αιώνες των κατοίκων του Δήμου Προβαλίνθου, και της Τετράπολης του Μαραθώνα, που είχαν μεταναστεύσει εκεί υπό τον Λύκο τον Αθηναίο τον νεότερο αδερφό του βασιλιά των Αθηνών Αιγέα, κ.ά. Το Γ΄ Κεφάλαιο: Περιλαμβάνει τα σχετικά με το "Ρίζωμα" των ΝεοΜακρηνών στη γη της Αττικής και ουσιαστικά τα σχετικά με τα 15 πρώτα χρόνια της Εγκατάστασης στην Ξυλοκέριζα, από το 1924 ως το 1940. Ερευνώνται οι νέες συνθήκες ζωής σε σχέση με τις παλαιές και με την παράδοση - σχολεία, δάσκαλοι και μαθητές του Συνοικισμού της Ν. Μάκρης - τα επαγγέλματα