Μια αλεπού εκτέθηκε στον ήλιο και διαγραφόταν στην κορυφογραμμή, σε μεγάλη απόσταση από εμάς. Επέστρεφε άραγε από το κυνήγι; Με το που απομάκρυνα τη ματιά μου, εξαφανίστηκε. Δεν την ξαναείδα ποτέ. Μάθημα πρώτο: Τα θηρία εμφανίζονται χωρίς να δώσουν σημάδια κι ύστερα εξαφανίζονται χωρίς να μας αφήνουν την παραμικρή ελπίδα να τα ξαναβρούμε. Πρέπει κανείς να αντιλαμβάνεται ως ευλογία την εφήμερη θέαση τους, να την τιμά σαν ιερή προσφορά. Αν κάτι προκύψει, αυτό θα είναι μόνο ανταμοιβή. Αν τίποτα δεν συμβεί, θα αδειάσουμε τη γωνιά, αποφασισμένοι να ξαναπιάσουμε το καρτέρι την επομένη. Οπότε, αν εμφανιστεί το θηρίο, θα το πανηγυρίσουμε. Υποδεχόμενοι αυτόν τον σύντροφο, του οποίου η παρουσία είναι σίγουρη, αλλά η επίσκεψη αβέβαια. Το καρτέρι είναι μια ταπεινή πίστη.
Συγγραφέας, δημοσιογράφος και ταξιδευτής, ο Συλβαίν Τεσσόν γεννήθηκε το 1972. Αφού γύρισε τον κόσμο με ποδήλατο, παθιάστηκε με την Κεντρική Ασία, την οποία εξερευνά ακαταπόνητος από το 1997. Από τις Εκδοσεις Gallimard κυκλοφορούν μεταξύ άλλων τα βιβλία του Συλβαίν Τεσσόν : Dans les forêts de Sibérie (2011, βραβείο Médicis δοκιμίου), Une vie à coucher dehors (νουβέλα – 2009, βραβείο Goncourt και βραβείο της Γαλλικής Ακαδημίας) και Sur les chemins noirs (2016).
Η Λεοπάρδαλη του χιονιού τιμήθηκε με το λογοτεχνικό βραβείο Renaudot το 2019 .
