Η Λευκή, αλαφιασμένη, απεριποίητη όπως ήταν, πήρε το μονοπάτι για τον μεγάλο βράχο με τον απειλητικό μπροστά του γκρεμό, δίπλα απ’ τον πύργο του Καραϊσκάκη. Φρόντισε και παρακαλούσε να μην βρει κανέναν στο δρόμο της, δεν ήθελε να δει και να ακούσει άνθρωπο τούτη τη στιγμή που περπατούσε για το τελευταίο της ταξίδι. Ερχόταν σιγά-σιγά το παγωμένο χειμωνιάτικο σύθαμπο με τις κατάμαυρες συννεφένιες πλεξούδες από ’πάνω, αλλά δεν είχε νυχτώσει. Έφτασε στον μεγάλο βράχο. Πριν ανέβει, έβγαλε τη ζακέτα της και την κρέμασε σε ένα θάμνο πάνω απ’ το μονοπάτι. Ήταν το σημάδι, πως κάπου εκεί θα έβρισκαν το σώμα της τσακισμένο, όταν θα την αναζητούσαν. Ανέβηκε αποφασισμένη στην κορυφή, κάτω μπροστά της απλωνόταν ατέλειωτος απέταγας. Έβγαλε τα παπούτσια της και τα τοποθέτησε στο χείλος του γκρεμού, ένα βήμα από τη μαύρη έρεβο του κάτω κόσμου…
Ο Κώστας Μπουμπουρής κατάγεται απ' τον Μάραθο Αγράφων Ευρυτανίας, από γονείς γεωργοκτηνοτρόφους. Αστυνομικός Διευθυντής ε.α, πολιτευτής Ευρυτανίας, ασχολήθηκε και ασχολείται ενεργά με τα πολιτιστικά δρώμενα του τόπου του και τη συγγραφή. Αρθρογραφεί τακτικά στον τοπικό, ημερήσιο και περιοδικό Τύπο για τα πολιτικά, ιστορικά και λαογραφικά θέματα. Είναι μέλος της Εθνικής Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών από το 2005. "Το Κουντρί" (Αφιέρωμα στη μάνα) είναι το έκτο του βιβλίο. Τα προηγούμενα έργα του είναι: "Ο ζωντανός θρύλος των ελληνικών δασών και οι θηρευτές του", 2000, "Κατσαντώνης, εποποιία και θρύλος", 2002, "Τα τρία αγρίμια", 2003, "Το Αγραφιώτικο συναξάρι", 2004, και "Ο Κώστας Μπαλάφας και η Ελλάδα του", 2010.
