"Ένας χοροπηδούσε με πολεμικές ιαχές πάνω σ' ένα πράγμα σαν ανεμολόγιο που είχε ξεκολλήσει με τη βοήθεια ενός λάσου από το πιο ψηλό δοκάρι στη στέγη του γείτονα. Ένας άλλος εξασκούνταν στον πολεμικό χορό πάνω στο γιγάντιο θερμόμετρο κήπου του γείτονα. Κάποιος σκαρφαλωμένος σε μια σκάλα κατουρούσε στο εχθρικό παρτέρι με τα κολοκυθάκια. Ένας χοροπηδούσε στο όριο του οικοπέδου του και λιάνιζε την εχθρική ατμόσφαιρα μ' έναν βούρδουλα που σφύριζε πιο δυνατά κι από μαστίγιο τσίρκου. Ένας άλλος πάλι είχε ανάψει δίπλα στη γραμμή του μετώπου μια φωτιά με ένας θεός ξέρει τι είδους σκουπίδια και εκσφενδόνιζε τον βρομερό καπνό προς την κατεύθυνση του εχθρού με μια από κείνες τις μηχανές της κολάσεως, που συνήθως στροβιλίζουν για άγνωστους λόγους στους δρόμους, και όχι μόνο εκεί, τα ξερά φύλλα μαζί με τη σκόνη και κάθε είδους σκουπίδια και τα εκτινάσσουν στην ατμόσφαιρα. Ήταν μια εποχή συντέλειας. Αλλά την είχαν συνηθίσει. Δεν θα τελείωνε ποτέ".
Η ιστορία ενός αργόσχολου ηθοποιού, μια και μόνο μέρα, από το πρωί μέχρι αργά τη νύχτα. Περπατώντας σε μια μεγαλούπολη το καλοκαίρι, από τις παρυφές μέχρι τα ποικίλα κέντρα της. Συναντήσεις με δρομείς, αστέγους, ιδιότυπα ζευγάρια, έναν ιερέα, αστυνομικούς. Μια πορεία μέσα από διαμάχες και εχθροπραξίες γειτόνων, μπρος σε τεράστιες οθόνες με πολιτικούς, έπειτα ανάμεσα σε επιβάτες του μετρό από κάποιον άλλο κόσμο.
Αστραποβόλημα στο κέντρο της πόλης. Και το πρόσωπο μιας γυναίκας.
Ο Πέτερ Χάντκε γεννήθηκε το 1942 στην Καρινθία της Αυστρίας, στα σύνορα με τη Σλοβενία. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο του Γκρατς. Το 1963-1964 συνεργάστηκε με το περιοδικό Manuskripte. Για το έργο του τιμήθηκε με τα βραβεία Μπύχνερ (1973) και Κάφκα (1979). Έφυγε από την Αυστρία το 1985 και έκτοτε ζει στη Γαλλία. Έχει γράψει θεατρικά έργα, δοκίμια και σενάρια για τον κινηματογράφο και έχει συνεργαστεί με τον γνωστό σκηνοθέτη Βιμ Βέντερς. Έργα του που έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά: "Βρίζοντας το κοινό", "Η απουσία", "Η αγωνία του τερματοφύλακα πριν από το πέναλτι", "Η αριστερόχειρη γυναίκα", "Αμέριμνη δυστυχία", "Λάθος κίνηση", "Η ώρα της αληθινής αίσθησης", "Σύντομο γράμμα για έναν μακρύ αποχαιρετισμό", "Ο Κινέζος του πόνου", "Δοκίμιο για το τζουκ-μποξ", "Περί επιτυχημένης μέρας", "Περί κοπώσεως", "Ρωτώντας με δάκρυα στα μάτια".
(φωτογραφία: Isolde Ohlbaum)
