Ελάτε όλοι στην παρέα μας,
χταπόδια, γαρίδες, αστακοί,
σπάροι, καβούρια, καλαμάρια,
να τραγουδήσουμε μαζί.
Ελάτε να στήσουμε χορό.
Έφερε πίσω τη χαρά
στης θάλασσας τα βάθη
του Σπίθα η χρυσή καρδιά!
Δεν έχουμε γενέθλια,
κανείς μας δεν γιορτάζει,
μα μια συγχώρεση μπορεί
όλα μαγικά να τα αλλάζει!
Γι’ αυτό, λάθη όταν κάνουμε
και τα κατανοούμε,
"συγγνώμη" αν ζητήσουμε,
οι φίλοι συγχωρούνε!
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Καρδίτσα. Μετά το λύκειο εγκαταστάθηκε στην Αθήνα για επιπλέον σπουδές και εύρεση εργασίας. Εδώ και έξι χρόνια είναι συνταξιούχος, ύστερα από τριάντα τρία χρόνια συνεχούς εργασίας στον ιδιωτικό τομέα ως βοηθός λογιστή. Όλα τα χρόνια της εργασίας της οι υποχρεώσεις δεν της άφησαν πολλά περιθώρια να κάνει πράγματα που θα την γέμιζαν και θα της έδιναν τη χαρά της δημιουργίας. Τότε έγραψε σε ένα μικρό χαρτί "Λυδία απούσα..." και έδωσε και την υπόσχεση στον εαυτό της ότι θα κάνει ό,τι περνούσε από το χέρι της με τη συνταξιοδότησή της να προσπαθήσει να βρει αυτό που θα την έκανε χαρούμενη και ολοκληρωμένη. Ξεκίνησε μαθήματα αγιογραφίας και τεχνικής decoupage μιας και από τα παιδικά της χρόνια είχε δεξιότητα στη ζωγραφική. Πάλι όμως δεν ένιωθε πληρότητα. Η οικονομική κρίση που επηρέασε και την οικογένεια της, ανέδειξε την ευαίσθητη πλευρά της. Θέλησε μέσα από κοινωνικές δομές να βοηθήσει όσο μπορούσε συνανθρώπους της που βρίσκονταν ίσως σε χειρότερη κατάσταση από εκείνη. Έτσι έγινε εθελόντρια στο Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού, στην εταιρεία προστασίας σπαστικών "Πόρτα Ανοιχτή" και στο Ασκληπιείο Βούλας υπό την καθοδήγηση του πατρός Κωνσταντίνου και της πρόνοιας του νοσοκομείου ως συνοδός ασθενών που δεν έχουν κάποιο οικογενειακό ή φιλικό άτομο να τους βοηθήσει όταν πρόκειται να μεταβούν με ασθενοφόρα σε άλλα νοσοκομεία για επιπλέον εξετάσεις. Με διάφορες δημιουργίες στήριξε και στηρίζει αφιλοκερδώς τα χριστουγεννιάτικα και πασχαλινά bazaar των δομών όπου είναι εθελόντρια. Η ζωή της άρχισε να αποκτά ενδιαφέρον και χαρά που λάμβανε, δίνοντας. Η μετανάστευση της οικογένειας του γιου της στο εξωτερικό της έδωσε την ιδέα να γράψει παραμύθια για τα εγγόνια της ,που αν ήταν κοντά τους θα τους τα έλεγε λίγο πριν κοιμηθούν. Έτσι ξεκίνησε. Χωρίς ιδιαίτερες σπουδές ,εμπειρίες και γνώσεις, αλλά με πολλή αγάπη και καθοδήγηση σε αξίες που διδάχθηκε από την οικογένειά της και που βίωσε στη διάρκεια της ζωής της. Ύστερα από δέκα χρόνια, στο παλιό χαρτάκι που πάντα φύλαγε, έγραψε "Λυδία παρούσα!!!".
