Η δεσποινίς Αννούλα είναι αρραβωνιασμένη με τον όμορφο νεαρό Αμάνδο φον Νέμπελστερν. Ένα δαχτυλίδι όμως, που καταλήγει στο δάχτυλό της με τρόπο μυστηριώδη, έρχεται να ανατρέψει τα πάντα. Και τότε η περιπέτεια ξεκινά. Ό,τι ακολουθεί μοιάζει με όνειρο· οι νεαροί ήρωες βυθίζονται σε έναν γκροτέσκο κόσμο από τον οποίο όμως εντέλει βγαίνουν σοφότεροι και έτοιμοι να αντιμετωπίσουν τη ζωή στις πραγματικές της διαστάσεις.
Διαβάζοντας κανείς το ευφάνταστο αυτό συνονθύλευμα θεμάτων του παραδοσιακού και του έντεχνου παραμυθιού, αλλόκοτων χαρακτήρων, σουρεαλιστικών εικόνων και μιας ευφρόσυνης, πανταχού παρούσας παρωδιακής διάθεσης, αισθάνεται πως ο συγγραφέας επιθυμεί να μας βγάλει από το "φριχτό σκοτάδι" μέσα από τον δρόμο του γέλιου. Αν παρατηρήσουμε ωστόσο πιο προσεκτικά αυτό το αντεστραμμένο παραμύθι, θα διαπιστώσουμε ότι πρόκειται για ένα πολυεπίπεδο και συνάμα μοντέρνο έργο.
"Όταν ο Χόφμαν κυοφορεί το απόλυτο κωμικό, έχει πλήρη επίγνωση του πράγματος· γνωρίζει όμως επίσης ότι η ουσία αυτού του κωμικού είδους είναι να φαίνεται πως δεν έχει συνείδηση του εαυτού του..."
Σαρλ Μπωντλαίρ
