Ο γερμανός φιλόσοφος και κοινωνιολόγος Georg Simmel (1858-1918) μέσω της πληθώρας των θεματικών που εξέτασε (μεταξύ άλλων το τοπίο, το χρήμα, ο έρωτας, η μητρόπολη), ανήκει σε όσους πραγματοποίησαν την επιστροφή της φιλοσοφίας σε αντικείμενα και πτυχές της καθημερινής ζωής της νεωτερικότητας. Σύμφωνα με τον Adorno, κατόρθωσε "να αποτελεί τον κανόνα για όποιον δεν έμενε ικανοποιημένος από τα κύμβαλα της γνωσιοθεωρίας και της ιστορίας του πνεύματος". Το ακαδημαϊκό κατεστημένο τον αντάμειψε για το επιστημολογικό του θράσος αλλά και για την δημοφιλία των κειμένων και των διαλέξεών του κροτώντας τον σταθερά στο περιθώριο, δίνοντας του έτσι την ευκαιρία να μένει σ΄επαφή με το κοινωνικό γίγνεσθαι της εποχής του. Με το δοκίμιό του "Η μόδα" ο Simmel ακτινογράφησε φιλοσοφικά και κοινωνιολογικά το φαινόμενο της μόδας, ένα κατεξοχήν φαινόμενο της νεωτερικότητας, δείχνοντας μέσα από την ανάλυση του δυϊσμού που χαρακτηρίζει το νεωτερικό υποκείμενο, το παράδοξο φαινόμενο να είναι κανείς "εντός μόδας", ακόμα και όταν πασχίζει να είναι "εκτός μόδας".
