Όσοι γνωρίζουν μουσική, μόνον επιφανειακά συνήθως τη θεωρούν σαν διασκέδαση. Και είναι αλήθεια ότι η μουσική συχνά είναι απλώς ένας ωραίος τρόπος να περνούν την ώρα τους. Όμως, υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στο να τραγουδάς ένα τραγούδι με την παρέα σου σε κάποια φεγγαρόλουστη ακρογιαλιά, και στο να τραγουδάς ένα τραγούδι για να νιώσεις βαθιά την αξία της μουσικής του. Το ένα είναι διασκέδαση (και όχι αναγκαστικά "ψυχ-αγωγία"), ενώ το άλλο είναι εκπαίδευση. Γι' αυτό, οι μουσικοπαιδαγωγοί πρέπει να τονίζουν ότι το μάθημά τους χρειάζεται μελέτη, σκέψη, και εκτίμηση, ίση με όση δίνεται και στα άλλα μαθήματα. Αν αυτό είναι καθαρό και σταθερό, οι μουσικοπαιδαγωγοί υποχρεούνται να διδάσκουν τα παιδιά και τους νέους μουσική, και όχι απλά να θεωρούν την ώρα του μαθήματος της μουσικής σαν ώρα διασκεδαστικής απασχόλησης.
Ο Θανάσης Παπαζαρής γεννήθηκε το 1946 στην Πάτρα. Είναι διπλωματούχος Σύνθεσης και Βυζαντινής Εκκλησιαστικής Μουσικής. Σπούδασε παιδαγωγικά της Μουσικής στο Πανεπιστήμιο του Surrey (Roehampton Institute London) της Μεγάλης Βρετανίας όπου και κατά τις μεταπτυχιακές του σπουδές εξειδικεύτηκε στην ανάπτυξη αναλυτικών προγραμμάτων σπουδών της μουσικής. Τα επιστημονικά και ερευνητικά του ενδιαφέροντα έχουν επικεντρωθεί στις περιοχές της εθνομουσικολογίας και σύγχρονης επιστημονικής παιδαγωγικής της μουσικής, με ιδιαίτερη έμφαση στις σχολικές έρευνες και εφαρμογές. Υπηρέτησε σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης ως καθηγητής της Μουσικής, και για μια δεκαετία ως Σχολικός Σύμβουλος. Σήμερα είναι Πάρεδρος της Μουσικής του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου και διδάσκει στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Α.Π.Θ. Έχει δημοσιεύσει τις εργασίες του: "Μικρό Μαθηματάριο", Αθήνα 1982, "Εισαγωγή στη Μουσική", ΟΕΔΒ Αθήνα 1986, "Μουσικοπαιδαγωγικά Κείμενα", εκδόσεις Τέρτιος, Κατερίνη 1989, "Μουσική Μάθηση και Εκπαίδευση", εκδόσεις Παπαζήση, Αθήνα 1999 και διάφορα άρθρα σε επιστημονικά περιοδικά.
