Λάθος;
Θα μπορούσε ποτέ η κακοτυχία να προσδιοριστεί, έστω και με μια δόση σκληρής ειρωνείας, σαν λάθος; Το λάθος είναι κάτι το συνηθισμένο, ανεπιθύμητο μεν, αλλά συνηθισμένο. Τηρουμένων των αναλογιών, ευεργετικό, εμπειρία κι ίσως παράδειγμα προς αποφυγή. Εξασφαλίζει πολλάκις την ισορροπία πάνω στο τεντωμένο σχοινί της ζωής, ξεθολώνει το τοπίο, ανιχνεύει δημιουργώντας φωτισμένους ηγέτες, βοηθάει όσους τους ακολουθούν να πατήσουν σταθερά.
Η ατυχία, όμως;
Τι είναι, αν όχι ο σαλτιμπάγκος της λογικής και το ξελόγιασμα κάθε δεδομένου; Πώς αντιδράς; Σε αυτή δεν στέκεσαι χαρακτηριστικά ανίκανος να κάνεις ή να σκεφτείς οτιδήποτε; Η καθαρή πραγματικότητα, η τετράγωνη λογική, δεν φθείρονται τόσο πραγματικά αναίτια; Το αυτονόητο δεν δυσκολεύεται να βρει καταφύγιο; Τι λογαριασμό να κάνεις με δαύτη; Ν' αλλάξεις δρόμο; Πώς να ορθοπατήσεις; Δεν είναι σιγουριά, δεν ανταποκρίνεται λογικά, δεν είναι μαθηματική πράξη.
Είναι η ατυχία.
Κι ο Σπύρος... ένα ομοίωμά της.
Ο Κώστας Δέτσικας γεννήθηκε στην Ιτέα της Φωκίδας το 1960. Μεγάλωσε στην Αθήνα και φοίτησε νομικά στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο. Εμφανίστηκε στα ελληνικά γράμματα το 1998 με το μυθιστόρημα "Μεσοτοιχία". Ακολούθησαν άλλα δύο: "Έτος 1111" και "Ένατος κρύσταλλος". Η δίτομη ιστορική του μονογραφία "Καραϊσκάκης" και οι εν γένει θέσεις του για ολόκληρο το 1821 χαρακτηρίστηκαν αιρετικές, προκαλώντας αντιδράσεις, σχόλια, συζητήσεις, ακόμα και επιθέσεις μέσω των ΜΜΕ.
Μη Διαθέσιμο
