Το αντικείμενο του βιβλίου αυτού προσδιορίζεται από τη μελέτη της εκπαιδευτικής πολιτικής του ελληνικού κράτους στην Ανώτατη Εκπαίδευση κι ειδικότερα στα Πανεπιστήμια, την περίοδοι που "εκτείνεται" από τις αρχές της δεκαετίας του 1930 έως και τα τέλη της δεκαετίας του 1980, με έμφαση στις δυο θεμελιώδεις μεταρρυθμιστικές νομοθετικές πράξεις: Το Νόμο 5343/32: "Περί οργανισμού του Πανεπιστημίου Αθηνών", ο οποίος καθόρισε τη δομή και λειτουργία των ελληνικών ΑΕΙ για τον επόμενο μισό αιώνα, και το "Νόμο Πλαίσιο για τα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα (1268) του 1982 που τροποποίησε ριζικά τον προηγούμενο.
Το βιβλίο εστιάζει κυρίως στο ζήτημα της κατάτμησης των εξουσιών, στους τρόπους με τους οποίους σφαιρώνεται η εξουσία, αλλά και στις πρακτικές υποστασιοποίησης της τελευταίας. Με βάση την έρευνα, της οποίας απόληξη είναι το παρόν βιβλίο, φαίνεται ότι η ποιότητα που διαμεσολαβεί προσδιοριστικά στη σχέση Κράτους, Πανεπιστημίου και Πολιτικής στην Ελλάδα είναι η εξουσία. Η παλίμψηστη εξουσία. [...]
