Η πολιτική οικολογία εστιάζει στη μελέτη της σχέσης μεταξύ κοινωνίας και περιβάλλοντος, προσεγγίζοντας τη φύση ως ένα σύνθετο δίκτυο αλληλεπίδρασης κοινωνικών και φυσικών παραγόντων. Στο πλαίσιο αυτό, η οικομαρξιστική προσέγγιση εξετάζει με κριτικό τρόπο τον ρόλο του καπιταλιστικού συστήματος στην πρόκληση οικολογικών κρίσεων, αναδεικνύοντας την υποβάθμιση του φυσικού περιβάλλοντος και την εξάντληση των φυσικών πόρων ως άμεσες συνέπειες της καπιταλιστικής λογικής. Παράλληλα, η εν λόγω προσέγγιση προτείνει εναλλακτικές λύσεις, όπως η δίκαιη διαχείριση των φυσικών αγαθών, η προώθηση της βιωσιμότητας και η αποτροπή της εμπορευματοποίησης της φύσης. Οι σύγχρονες θεωρητικές προσεγγίσεις του οικομαρξισμού και της απο-ανάπτυξης συγκλίνουν στην επιτακτική ανάγκη ριζικών μετασχηματισμών, εστιάζοντας στην αποδόμηση του καταναλωτισμού και της συνεχούς οικονομικής μεγέθυνσης, οι οποίες συντελούν στην περιβαλλοντική καταστροφή. Καταληκτικά, το όραμα ενός «Μεγάλου Οικολογικού Μετασχηματισμού» προτείνει τη δημιουργία μιας πράσινης οικονομίας, όπου η κοινωνική δικαιοσύνη και η συλλογική δράση αποτελούν θεμελιώδεις αρχές για την αποκατάσταση της ισορροπίας μεταξύ ανθρώπου και φύσης.
