Υπήρχε κάποτε μια πολιτεία όπου συνέβαινε κάτι παράξενο. Κάθε μέρα οι άνθρωποι που ζούσαν εκεί περίμεναν να δουν μέσα από μια χρυσή κλειδαρότρυπα, για λίγα λεπτά, αυτά που λαχταρούσαν. Το ίδιο έκανε κι ένας φτωχός νεαρός που βρέθηκε σε αυτή τη μακρινή πολιτεία. Μέσα από την κλειδαρότρυπα είδε τα όνειρα και τις επιθυμίες του. Μόνο που εκείνος αποφάσισε να βρει το κλειδί που θα άνοιγε τη χρυσή κλειδαρότρυπα. Αυτό, όμως, σήμαινε πως έπρεπε να περάσει από τρεις δοκιμασίες. Καθάρισε γρήγορα τις αποθήκες από ένα βουνό σκουπιδιών, χόρεψε με τους δράκους, μίλησε με το ποτάμι κι έτσι μπόρεσε να κερδίσει το κλειδί της χρυσής κλειδαρότρυπας. Ποιο ήταν, όμως, το αληθινό κλειδί της ευτυχίας; Μα φυσικά η αγάπη που φτάνεις σε αυτή όταν μπορείς να δεις πίσω από όσα φαίνονται κι όταν μπορείς να ακούς όσα δεν ακούγονται!
Μια παραμυθένια ιστορία για το θάρρος, την πίστη στις δυνάμεις μας, για τη διεκδίκηση των ονείρων και την εκπλήρωση των επιθυμιών.
Η Μαριβίτα Γραμματικάκη γεννήθηκε στα Χανιά. Μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε μουσική (βιόλα) με υποτροφία στο Ωδείο Αθηνών και το 1983 διορίστηκε στην ορχήστρα του Γ΄ προγράμματος της ΕΡΤ. Το 1993 έγινε μόνιμη μουσικός στην Ορχήστρα της Λυρικής Σκηνής και από το 2002 διδάσκει βιόλα στο Ωδείο Αθηνών. Παράλληλα με τη μουσική της πορεία, ασχολήθηκε από το 1983 μέχρι το 1990 με την έρευνα και το γράψιμο κειμένων παιδικών εκπομπών για την ελληνική τηλεόραση δίπλα στην Φραγκίσκη Καρόρη και έκανε επίσης την παρουσίαση της εκπομπής "Ο κόσμος της Μουσικής". Το πρώτο της παραμύθι "Το νησί της Αρμονίας" εκδόθηκε το 2003 από τις εκδόσεις "Success Dynamics", τον Νοέμβριο του 2007 εκδόθηκε "Ο Ζητιάνος και η χρυσή κλειδαρότρυπα" από τις εκδόσεις "Διάπλαση" και "Το μπλε κοχύλι" από τις εκδόσεις "Καλέντη". Έχει ολοκληρώσει τέσσερις κύκλους σεμιναρίων δημιουργικής γραφής στο Ε.ΚΕ.ΒΙ. για παραμύθι, διήγημα και θέατρο. Τον Οκτώβριο του 2010 δημιούργησε το βιωματικό εργαστήριο παραμυθιού "Παραμύθι ν' αρχινήσει", όπου διδάσκει σε μαθητές δημοτικού αλλά και σε εκπαιδευτικούς την τέχνη του παραμυθιού και της μουσικής ως μέσο θεραπείας, επικοινωνίας και δημιουργίας.
