Στη συλλογή αυτή περιλαμβάνονται πέντε έργα από την τελευταία εικοσαετία της ζωής του Στέφαν Τσβάιχ, μια περίοδο επαναπροσδιορισμού της ταυτότητάς του και της θέσης του σε έναν κόσμο που βυθίζεται μέσα στο σκοτάδι του ναζισμού. Συνάμα όμως αντιπροσωπεύει τον κολοφώνα της λογοτεχνικής καριέρας του.
Έτσι λοιπόν, το αιώνιο ζήτημα της θεοδικίας απασχολεί τη «Ραχήλ», η οποία δεν διστάζει να τα βάλει με τον ίδιο τον Θεό. Στον «παλαιοβιβλιοπώλη Μεντέλ», το σκληρό πρόσωπο του πολέμου συνθλίβει την αγάπη για μόρφωση και καλλιέργεια. Η «Λεπορέλλα», μια υπηρέτρια που για χρόνια ζει σαν σκιά του εαυτού της, ερωτεύεται το αφεντικό της. Μαζί με τον έρωτα, ωστόσο, ξυπνούν μέσα της και τα πιο σκοτεινά ένστικτα. Η «Θαμμένη Μενορά» είναι μια νουβέλα με αστείρευτη λυρικότητα, που συνδυάζει θρυλικά και ιστορικά στοιχεία από την εποχή του Ιουστινιανού, για τον αγώνα επιβίωσης του εβραϊκού λαού. Στη «Σκακιστική Νουβέλα», το κύκνειο άσμα του Τσβάιχ, γύρω από μια σκακιέρα ξεδιπλώνεται μια συναρπαστική ιστορία εγκλεισμού, μονομανίας και εσωτερικής πάλης που οδηγεί στην τρέλα.
Ο πολυταξιδεμένος και πολυγραφότατος Στέφαν Τσβάιχ γεννήθηκε στη Βιέννη στις 28 Νοεμβρίου 1881. Ως το 1935 -αν εξαιρέσουμε το πολυάριθμα ταξίδια του στο εξωτερικό- ζει στην Αυστρία (Βιέννη και Σάλτσμπουργκ). Μεταφράζει Βερλαίν, Μπωντλαίρ και Βεράρεν, δημοσιεύει ποίηση ("Ασημένιες χορδές", "Τα πρώτα στεφάνια"), νουβέλες ("Φόβος", "Αμόκ", "Σύγχυση των αισθήσεων" κ.ά.), θεατρικά ("Βολπόνε"), δοκίμια, καθώς και τα περισσότερα έργα μια μεγάλης σειράς βιογραφικών μελετών και λογοτεχνικών πορτρέτων για μεγάλες προσωπικότητες του παρελθόντος ("Τρεις δάσκαλοι: Μπαλζάκ-Ντίκενς-Ντοστογιέφσκι", "Ρομαίν Ρολάν", "Μαρία Αντουανέτα", "Μαρία Στιούαρτ", "Θρίαμβος και τραγωδία του Εράσμου του Ρότερνταμ" κ.ά.). Το 1933, με την ανάληψη της εξουσίας από τους εθνικοσοσιαλιστές στη γειτονική Γερμανία, τα βιβλία του Τσβάιχ γίνονται στόχος της ναζιστικής προπαγάνδας. Το 1935 εγκαταλείπει οριστικά την Αυστρία, εγκαθίσταται στο Λονδίνο και το 1940 αποκτά τη βρετανική υπηκοότητα. Το 1941 φεύγει για τις ΗΠΑ και από κει για τη Βραζιλία. Πικραμένος από τα πολιτικά γεγονότα και από το τέλος της εποχής που περιγράφει στο αυτοβιογραφικό του έργο "Ο χθεσινός κόσμος", αυτοκτονεί μαζί με τη γυναίκα του στις 23 Φεβρουαρίου 1942 στην Πετρόπολη, κοντά στο Ρίο ντε Τζανέιρο.
