Η σκιά του πουλιού είναι ένα πεζό έργο του Ιβάν Αλεξέγεβιτς Μπούνιν γεμάτο ποίηση. Mια ταξιδιωτική προσκυνηματική περιήγηση στον κόσμο του Φωτός, με έναν κοσμοπολιτισμό, που λίγοι είχαν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν. Εμπνευσμένο από το ταξίδι του Μπούνιν και της γυναίκας του Βέρας στη Μέση Ανατολή.
Αναχωρεί με πλοίο από την Οδησσό, διασχίζει τη Μαύρη Θάλασσα και, μέσω του Βοσπόρου, φθάνει στους τόπους λατρείας του Ήλιου: Στην Ελλάδα του Απόλλωνα, στην Αίγυπτο του Ρα, του γερακόμορφου θεού ήλιου και του ζωδιακού φωτός, στην Ιουδαία με τους Προφήτες της και τον Ιησού, στην Ιερουσαλήμ με την τριπλή θρησκευτική υπόσταση, στην Ηλιούπολη του Λιβάνου, το σημερινό Μπάαλμπεκ. Ταξιδεύει στις χώρες του Φωτός, που γέννησαν τις τρεις μονοθεϊστικές θρησκείες: τον Ιουδαϊσμό, τον Χριστιανισμό και το Ισλάμ.
Ο Μπούνιν δεν προσπαθεί να αποδώσει αντικειμενικά ότι είδε, επικεντρώνεται στα συναισθήματα, στις σκέψεις του και γίνεται ήρωας στο έργο του. Συμμετέχει στα γεγονότα του παρόντος, αλλά είναι και «μάρτυρας» αυτών που συνέβησαν στο παρελθόν. Ο αφηγητής είναι ο σύνδεσμος μεταξύ των «δύο κόσμων» του ήρωα (παρόν και παρελθόν), που αποτελούν τη θεματική αρχιτεκτονική αυτού του «σύγχρονου άσματος».
Ιβάν Μπούνιν (1870 - 1953): Ποιητής και πεζογράφος (βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας 1933). Γόνος αριστοκρατικής οικογένειας, σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Μόσχας και εργάστηκε ως δημοσιογράφος και βιβλιοθηκάριος. Το 1929 μετανάστευσε στη Γαλλία, όπου έζησε ως το τέλος της ζωής του. Κύρια χαρακτηριστικά της πεζογραφίας του Μπούνιν είναι η πλούσια σε ιδιωματισμούς γλώσσα, η εκφραστικότητα και η μουσικότητα της περιγραφής. Τα πιο σημαντικά έργα του είναι: "Τα μήλα του Αντόνοφ (1900), "Το χωριό" (1910), "Ο κύριος από τον Άγιο Φραγκίσκο" (1916), "Οι θεριστές" (1925).
