Ήθελε να φύγει. Να κλείσει τα μάτια και όταν τα ανοίξει, να μην υπάρχει δίπλα της εκείνος. Ήθελε να σταματήσει να πονάει, να σταματήσει να αναρωτιέται γιατί, πριν χάσει ολοκληρωτικά τον εαυτό της.
«Δέκα χρόνια υπέφερα. Φτάνει. Σήμερα είναι η τελευταία μέρα που είμαι αιχμάλωτη σε τούτο το νησί».
Όταν την είδε για πρώτη φορά, νόμιζε ότι ήταν αποκύημα της φαντασίας του. Όταν αντίκρυσε και δεύτερη φορά τη φιγούρα της, ήταν σίγουρος ότι κινδύνευε. Όταν την πλησίασε, κατάλαβε ότι θα έκανε ό,τι χρειαζόταν για να τη σώσει.
Ευγενία και Λευτέρης. Μία γυναίκα που είχε χάσει την πίστη της στους ανθρώπους. Ένας άντρας που ήθελε να ξαναβρεί νόημα στη ζωή. Δύο άγνωστοι που συναντιούνται σε έναν τόπο που δεν είναι δικός τους. Δύο νέοι που πρέπει να βρουν ξανά την αφετηρία της ζωής, να πουν τις αλήθειες τους και να μάθουν να εμπιστεύονται από την αρχή.
Η Νικολία Πανίδου γεννήθηκε και µεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε Λογιστική στις Σέρρες και τώρα κατοικεί και εργάζεται στη γενέτειρά της. Είναι παντρεµένη και µητέρα ενός παιδιού. Γράφει από πολύ µικρή, γιατί για εκείνη αποτελεί τον καλύτερο τρόπο έκφρασης των σκέψεων και των συναισθηµάτων της. Έχει εκδώσει µία ποιητική συλλογή, ενώ οι "Προδοµένες αγάπες" είναι το πρώτο της µυθιστόρηµα. Αγαπάει πολύ τη θάλασσα και τα ταξίδια. Τον ελεύθερό της χρόνο τον περνάει µε τους φίλους και την οικογένειά της, που είναι πηγή έµπνευσης και χαράς για εκείνη.
