[...] Εν τούτοις η νέα Συνθήκη, που τέθηκε σε ισχή την 1η Δεκεμβρίου του 2009 παρά την επικυρωτική περιπέτεια στην Ιρλανδία, χρήζει ιδιαίτερης προσέγγισης αφού είναι ένα κείμενο αρκετά δυσανάγνωστο, τεχνοκρατικό, πολύπλοκο στη δομή του και σε κάθε περίπτωση μακριά από το στόχο της απλοποίησης των Συνθηκών. Αρκεί να αναφερθεί ότι η Συνθήκη της Λισαβόνας αποτελείται από δύο τροποποιητικές Συνθήκες, που αποτελούνται από 55 άρθρα η πρώτη και 358 άρθρα η δεύτερη, συνοδεύεται από 37 Πρωτόκολλα και 50 Δηλώσεις ενώ προβλέπει πολλαπλές δυνατότητες διαφοροποίησης εκ μέρους των Κρατών-μελών. Στο πλαίσιο αυτό η μελέτη, που ακολουθεί, επιδιώκει να παρουσιάσει και να αξιολογήσει τη νέα Συνθήκη επιχειρώντας αφενός μια οριζόντια προσέγγιση με σκοπό να εντοπισθούν οι καινοτομίες της και αφετέρου μια κάθετη τομή των ρυθμίσεων της για να αξιολογηθούν σε σχέση με το βασικό στόχο της τελευταίας διαπραγμάτευσης, που ήταν η βελτίωση της δημοκρατικής νομιμοποίησης και της αποτελεσματικότητας της Ένωσης.
[...]
(από τον πρόλογο του βιβλίου)
