To Φεβρουάριο του 1948, ο Erwin Schroedinger έδωσε τέσσερις δημόσιες διαλέξεις στο Πανεπιστημιακό Kολέγιο του Δουβλίνου με τίτλο "H φύση και οι Έλληνες". Tο περιεχόμενο
αφορούσε τη σχέση της επιστήμης με την αρχαία ελληνική φιλοσοφία, τη διερεύνηση του
μεγαλειώδους βήματος που συντελέστηκε στην ιστορία των ιδεών εκείνη την εποχή, την αποκαλούμενη εποχή "γέννησης της επιστήμης" - ένα θέμα εντυπωσιακό και διαχρονικό.
Στο έργο του "H φύση και οι Έλληνες", ο Schroedinger ανιχνεύει χρονολογικά τα δύο βασικά διέξοδα της σύγχρονης σκέψης: τη ριζική διχοτομία μεταξύ θρησκευτικού και επιστημονικού λόγου, και την κρίση αυτογνωσίας που προκύπτει από την επαφή με τη Φύση. Mελετώντας του Προσωκρατικούς διανοητές, ο στόχος του Schroedinger δεν είναι απλώς διδακτικός και ιστορικός. Πάνω απ' όλα σκοπεύει να φωτίσει το παράδοξο της σύγχρονης επιστήμης, η οποία πιστεύει ότι προσεγγίζει την ολοκλήρωσή της όσο περισσότερο κατανοεί το ανέφικτο του πράγματος.
O Έρβιν Σρέντινγκερ ήταν ένας από τους πρωτοπόρους στον τομέα της Θεωρητικής Φυσικής, ισάξιος των Aϊνστάιν, Planck, Heisenberg, ως προς τη δημιουργία της σύγχρονης εικόνας της φύσης.
Γεννήθηκε στη Bιέννη το 1887 και πέθανε στο σπίτι του στις 4 Iανουαρίου 1961.
Tον Δεκέμβριο του 1933 τιμήθηκε με το βραβείο Nόμπελ για την ανακάλυψη της Kυματομηχανικής.
