Σε τούτο το τομίδιο δημοσιεύεται μια ομιλία του Μανόλη Αναγνωστάκη, για τον καθηγητή φιλοσοφίας Θανάση Παπαδόπουλο. Η ομιλία έγινε στη Στοκχόλμη, το Σεπτέμβρη του 1986, ένα χρόνο μετά τον πρόωρο θάνατο του αδελφικού φίλου και συναγωνιστή του. Η δε άδεια για την έκδοσή της δόθηκε προφορικά απ' τον ίδιο το Μανόλη. Στο ίδιο δημοσιεύεται κι ένα νεογραμμένο κείμενο του καθηγητή κοινωνιολογίας Θανάση Βακαλιού, για το επιστημονικό έργο του Θανάση. Συμπεριλήφθηκαν ακόμα τρεις εργασίες του Θανάση, οι οποίες ήδη έχουν δει το φως της δημοσιότητας. Η πρώτη είναι μια ομιλία του στο "Συμπόσιο για την αρχαία σοφιστική", που έγινε στην Αθήνα το 1982. Η άλλη, αφορά ένα κείμενο του Ιακωβάκη Ρίζου Νερουλού (1778 - 1850) για την Επανάσταση του Εικοσιένα, με σχόλια του Θανάση. Και η τρίτη, επίσης σχολιασμένη απ' τον ίδιο, για ένα κείμενο ανώνυμου συγγραφέα, σχετικό με την απελευθέρωση της Ελλάδας απ' τον οθωμανικό ζυγό. Το Ίδρυμα Θανάσης Παπαδόπουλος, το οποίο έγινε απ' τους φίλους του Θανάση, έχει ως κύριο σκοπό τη διατήρηση της μνήμης και τη διάδοση του έργου του. Μια απ' τις ενέργειες που θ' ακολουθήσουν, είναι η επανέκδοση του βιβλίου του "Δημόκριτος", της οποίας η τρίτη έκδοση έγινε πριν από τριάντα πέντε χρόνια.
Ο Μανόλης Αναγνωστάκης (1925-2005) γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε ιατρική και ειδικεύτηκε ως ακτινολόγος στη Βιέννη (1955-1956). Άσκησε το επάγγελμα του ακτινολόγου στη Θεσσαλονίκη και το 1978 μετεγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Για την πολιτική του δράση στο φοιτητικό κίνημα φυλακίστηκε στο διάστημα 1948-1951, ενώ το 1949 καταδικάστηκε σε θάνατο από έκτακτο στρατοδικείο. Εμφανίστηκε στα γράμματα νεότατος, στη διάρκεια της Κατοχής, στο περιοδικό "Πειραϊκά Γράμματα" (1942) και στο φοιτητικό περιοδικό "Ξεκίνημα" (1944). Του τελευταίου περιοδικού διετέλεσε και αρχισυντάκτης, από το τεύχος 1 (15 Φεβρ. 1944) μέχρι και το 11-12 (1 και 15 Οκτ. 1944). Δημοσίευσε ποιήματα και κριτικά σημειώματα σε πολλά περιοδικά, ενώ είχε πυκνή παρουσία στην εφημερίδα "Αυγή", με κείμενα για θέματα λογοτεχνικά και πολιτικά. Εξέδωσε το περιοδικό "Κριτική" (Θεσσαλονίκη, 1959-1961), υπήρξε μέλος της εκδοτικής ομάδας των "Δεκαοχτώ κειμένων" (1970), των "Νέων κειμένων" και του περιοδικού "Η συνέχεια" (1973). Έγραψε ποίηση, κριτικά κείμενα και δοκίμια: "Εποχές", 1945, "Εποχές 2", 1948, "Εποχές 3", 1951, "Η συνέχεια", 1954, "Τα ποιήματα 1941-1956" (συγκεντρωτική έκδοση των τεσσάρων πρώτων ποιητικών συλλογών, μαζί με τις "Παρενθέσεις" και το "Η συνέχεια 2"), 1956, "Η συνέχεια 3", 1962, "Υπέρ και κατά", 1965, "Τα ποιήματα", 1971 (συγκεντρωτική έκδοση όλων των προηγούμενων ποιητικών συλλογών καθώς και του "Στόχου", που ένα μέρος του περιλήφθηκε στα "Δεκαοχτώ κείμενα"), "Αντιδογματικά, άρθρα και σημειώματα", 1978, "Το περιθώριο '68-'69", 1979, "Μανούσος Φάσσης: παιδική μούσα", 1980, "ΥΓ.", 1992, "Τα συμπληρωματικά", 1985, "Μανούσος Φάσσης: ο κατήφορος", 1986, "Ο ποιητής Μανούσος Φάσσης. Η ζωή και το έργο του. Μια πρώτη απόπειρα κριτικής προσέγγισης", 1987, "Η χαμηλή φωνή. Τα λυρικά μιας άλλης εποχής στους παλιούς ρυθμούς-μια προσωπική ανθολογία του Μανόλη Αναγνωστάκη", 1990. Ποιήματά του μεταφράστηκαν στα αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, ιταλικά και μελοποίησαν ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Θάνος Μικρούτσικος, η Αγγελική Ιονάτου και ο Μιχάλης Γρηγορίου. Πέθανε σε ηλικία 80 ετών, στην Αθήνα, τα ξημερώματα της Πέμπτης 23 Ιουνίου 2005.
