Θεατρικοί μονόλογοι

"Το Δέντρο":
"Ένα δέντρο στον αέρα, ένα δέντρο στον αέρα" ακούστηκε
μια φωνή.
Όλοι κοιτάξαμε προς τα πάνω περιμένοντας το αλλόκοτο θέαμα.
Κάποιοι είπαν πως άκουγαν ένα δυνατό βουητό.
Έπιαναν τα αυτιά τους και σκλήριζαν από τον πόνο.
Κουνούσαν τα χέρια τους απελπισμένα
σα να μπορούσε μια κίνηση να αποτρέψει το κακό.
Εκείνο το κακό, που παραμονεύει πίσω από την ησυχία.
"Να το, να το, τώρα θα πέσει πάνω μας, κάντε στην άκρη!
Θα μας λιώσει, καταλαβαίνετε;"
Μερικοί από μας τον πιστέψαμε, ίσως να έχει δίκιο, είπαμε και
κάναμε στην άκρη.
Πέρασε τόσος καιρός και ακόμα υπάρχουν ανυποψίαστοι θεατές,
που επιμένουν να κοιτάζουν ψηλά μήπως έρθει το απρόσμενο
πάνω τους
Μη βλέπεις εμένα, εγώ κοιτάζω από συνήθεια...