[...] Η ανάγκη, λοιπόν, μιας "Ορθόδοξης Θεολογίας" και για τα θέματα του γάμου έχει ήδη αρχίσει να γίνεται συνείδηση στον ευρύτερο χώρο των πιστών και αυτό είναι μια σαφής πρόσκληση και πρόκληση για την ακαδημαϊκή θεολογία μας. Εγώ, προσωπικά, όταν το 1981 εξέδωσα το βιβλίο μου, "Ο γάμος στη θεολογία και στη ζωή" (που στη νέα αυτή έκδοση περιλαμβάνεται στα δύο τελευταία κεφάλαια - τρίτο και τέταρτο), αισθάνθηκα έντονα την ανάγκη μιας σοβαρής θεολογικής υποδομής, ώστε ο λόγος μου να έχει σοβαρότητα και εγκυρότητα και να μην είναι αυθαίρετη κι επιπόλαιη αντιμετώπιση ενός τόσο σοβαρού θέματος. Βέβαια ο σκοπός του βιβλίου εκείνου ήταν περισσότερο εκλαϊκευτικός. Ήδη όμως κατά την επεξεργασία του κειμένου αντιμετώπισα τότε πολλά θεωρητικά και ερμηνευτικά προβλήματα. Ένα από αυτά ήταν και η επίμαχη περικοπή Α΄ Κορ. 7,1-7, όπου ο απόστολος Παύλος δεν γράφει ασφαλώς κάποιο θεολογικό δοκίμιο για τον γάμο, αλλά οπωσδήποτε αντιμετωπίζει μερικά ακανθώδη θεολογικά προβλήματα, που θα διαμόρφωναν την πρακτική ζωή των πιστών της εποχής του και θα δημιουργούσαν κάποια "παράδοση" για τις μεταγενέστερες χριστιανικές γενιές.
Στο κείμενο που ακολουθεί (του πρώτου και δεύτερου κεφαλαίου), επιχειρώ να παρουσιάσω μερικά εισαγωγικά θέματα και ερμηνευτικά σχόλια της ως άνω περικοπής, όχι μόνο βάσει της πατερικής ερμηνευτικής παραδόσεως του παρελθόντος, αλλά και βάσει των σύγχρονων ερμηνευτικών τάσεων που διαμορφώθηκαν, στη δική μας και στην ξένη βιβλική θεολογία, ώστε να διαπιστώσουμε από κοντά τις επιδράσεις που έχουμε δεχθεί, θετικές ή αρνητικές, στις θεολογικές και πνευματικές μας αντιλήψεις για τα προβλήματα του γάμου. [...]
(από τον πρόλογο του συγγραφέα)
Ο Γεώργιος Π. Πατρώνος είναι ομότιμος καθηγητής του Τμήματος Θεολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Δίδαξε Ερμηνευτική και "Ερμηνεία της Καινής Διαθήκης, ενώ ιδιαίτερα σημαντική θεωρείται ή συμβολή του στο ζήτημα της εσχατολογίας, καθώς εισήγαγε στην ορθόδοξη θεολογία τον όρο "λειτουργική έσχατολογία". Ο Γ. Πατρώνος γεννήθηκε το 1935 στο Λέχοβο της Φλώρινας και σπούδασε στη Θεολογική Σχολή Αθηνών. Συνέχισε με μεταπτυχιακά στην Οξφόρδη τής Αγγλίας στους τομείς των βιβλικών σπουδών και της Ιεραποστολής. Κατόπιν επισκέφθηκε τις χώρες της Ανατολικής Αφρικής και εργάσθηκε ιεραποστολικά μαζί με Έλληνες ιερείς, ως απεσταλμένος του ειδικού Γραφείου Εξωτερικής Ιεραποστολής της Εκκλησίας της Ελλάδος. Το 1975 υπέβαλε τη διδακτορική διατριβή του υπό τον τίτλο "Σχέσις παρόντος και μέλλοντος εις την περί βασιλείας του Θεού διδασχαλίαν της Ορθοδόξου θεολογίας" και αναγορεύτηκε Διδάκτωρ της Θεολογίας. Το 2002 ολοκλήρωσε την πανεπιστημιακή θητεία του στη Θεολογική Σχολή Αθηνών. Ως ακαδημαϊκός δάσκαλος διακρίθηκε τόσο στην εν λόγω Σχολή, όσο και στη Ριζάρειο και Ανωτέρα Εκκλησιαστική Σχολή Αθηνών. Προσέφερε ιεραποστολικό έργο στην Ουγκάντα, την Κένυα και την Τανζανία, ενώ το έργο ποιμαντικής διακονίας σε πολλά μέρη της Ελλάδας και της Κύπρου συνεχίζεται επί μία και πλέον πεντηκονταετία. Την τε-λευταία εικοσαετία συνεργάζεται με το Οικουμενικό Πατριαρχείο για την Ορθόδοξη "Ιεραποστολή στην Άπω Ανατολή και στην ευρύτερη Ασία. Τα αυτοτελή έργα του ανέρχονται σε περισσότερα από τριάντα κείμενα.
