"Ήταν μόνο μια μικρή κουκκίδα από σκόνη. Το πρωί σεργιανούσε πάνω-κάτω στο φως, στη διάσταση μιας ηλιαχτίδας. Βλέπει έναν κύριο. Πάει και κολλάει στο αυτί του.
Εκείνος τρίβει το αυτί του με το δάχτυλό του και τον αντίχειρα. Εκείνη καταφεύγει στο άσπρο του κολάρο. Πάει μαζί του στο γραφείο, παίρνει μέρος στη σύσκεψη που έχει ο κύριος με εξέχουσες προσωπικότητες. Κανείς δεν διακρίνει τη σκονίτσα που κάθεται εκεί και ακούει για τα μελλοντικά κυβερνητικά σχέδια.
Ο κύριος γυρίζει σπίτι του. Βλέπει η γυναίκα του το κολάρο του άντρα της και βάζει τις φωνές:
«Πω, πω, πω… Πώς έκανες έτσι το πουκάμισό σου; Μια σκόνη στο λαιμό σου».
Δίνει μια ανάποδη και η σκονίτσα πέφτει στο χαλί.
«Ας κάτσω», είπε, «να δω λίγη τηλεόραση».
Μα δεν έβλεπε καλά και κολλάει στο γυαλί. Άρχισε να κινείται πάνω στην οθόνη. Η εικόνα αποκτούσε μια κουκκίδα, άλλοτε θάμπωνε ή έπεφταν νιφάδες χιονιού. Ώσπου οι άνθρωποι βαρέθηκαν, νύσταξαν, έσβησαν την τηλεόραση και πήγαν για ύπνο.
«Το σπίτι θέλει ένα γερό καθάρισμα», είπε το πρωί η νοικοκυρά.
Άνοιξε τα παράθυρα, έβαλε την ηλεκτρική σκούπα, πλάκωσε το ξεσκόνισμα και το σφουγγάρισμα. Η σκονίτσα έφυγε από το ανοιχτό παράθυρο. Πετούσε ψηλά στο ηλιόλουστο πρωινό, κοιτούσε τα σπίτια, τους ανθρώπους, τα αυτοκίνητα που στριμώχνονταν στους δρόμους, τα πάρκα. Άφησε τον άνεμο να την ταξιδεύει. Το φως να τη συντροφεύει."
Η αφήγηση των ιστοριών που περιέχονται στο βιβλίο αυτό γινόταν, ακουγόταν και παρουσιαζόταν από τον «Μπαλού» (Λάκη Κουρετζή) ξαφνικά, σε ανύποπτους χρόνους. Άλλοτε κάτω από τα δέντρα του δάσους της Βαρυμπόμπης, ή τις νύχτες στο μικρό θεατράκι της κατασκήνωσης, ή κάτω από τα υπόστεγα του κτηρίου, όταν ο καιρός ήταν βροχερός και οι νύχτες ψυχρές και δεν επέτρεπαν νυχτερινούς παρά μόνο πνευματικούς και συναισθηματικούς περιπάτους. Αυτές οι ιστορίες αποτελούνται από αληθινά περιστατικά που συνέβησαν σε αυτήν την κοινωνία που την αποτελούσαν παιδιά 6 έως 16 ετών και ενήλικες που, ενώ μεγάλωναν, παρέμεναν παιδιά.
Ο Λάκης Κουρετζής είναι παιδαγωγός, σκηνοθέτης, συγγραφέας, ειδικός σε θέματα αισθητικής παιδείας και παιδευτικής θεατρικής έκφρασης. Σπούδασε Ψυχολογία της Παιδαγωγικής, Αισθητική αγωγή κι έκφραση του παιδιού, θέατρο και πιο συγκεκριμένα: Παιδαγωγική θεάτρου, σωματική έκφραση και Ψυχοδυναμική του ηθοποιού, Σημειολογική και αισθητική ανάλυση της θεατρικής πράξης στην Αυστρία, Γερμανία και Ελβετία. Τα θέματα αυτά, συνεχίζει να τα ερευνά και να παρακολουθεί την εφαρμογή και την εξέλιξή τους στο εξωτερικό καθώς και στην Ελλάδα.
Ως Παιδαγωγός ασχολήθηκε με θέματα αισθητικής παιδείας, παιδευτικής θεατρικής έκφρασης, οργάνωσης και λειτουργίας κέντρων προσχολικής και σχολικής αγωγής, εκπαιδευτήρια κ.λπ. Είναι δημιουργός και εισηγητής του θεατρικού Παιχνιδιού στην Ελλάδα. Εκτός από τον στενό επαγγελματικό του χώρο, άρχισε να παρουσιάζει το Θεατρικό Παιχνίδι από το 1976 συνεργαζόμενος με ειδικούς ψυχολόγους και μέλη της ομάδας τέχνης "Πάροδος". Διδάσκει στην μετεκπαίδευση δασκάλων και νηπιαγωγών στο "Μαράσλειο", Δ.Δ.Ε. του Παν/μίου Αθηνών, στο Τμήμα Θεάτρου του Αριστοτέλειου Παν/μίου Θεσσαλονίκης, στο Εργαστήρι Παιδαγωγικής Θεάτρου - Θεατρικού Παιχνιδιού της Εταιρείας καλλιτεχνικής και παιδευτικής θεατρικής έκφρασης "Θέατρο της Ημέρας", του οποίου είναι Διευθυντής Σπουδών και Βασικός Εμψυχωτής. Επίσης στα εργαστήρια μακρόχρονης εκπαίδευσης εκπαιδευτικών ως Εμψυχωτών Θεατρικού Παιχνιδιού στις πόλεις: Λάρισα (από το 1988), Ηράκλειο Κρήτης (1993). Πάτρα, σε διάφορα Π.Ε.Κ., σε σεμινάρια που οργανώνονται από Σχολικούς Συμβούλους, Συλλόγους Δασκάλων, Νηπιαγωγών, Γονέων, Ν.Ε.Λ.Ε. καθώς και από το Υπουργείο Παιδείας, τη Γ.Γ. Νέας Γενιάς με θέμα: "Θεατρική Παιδεία - Θεατρικό Παιχνίδι". Έχει διευθύνει ερευνητικά εργαστήρια της Εταιρίας Σπουδών Σχολής Μωραΐτη και του Πανεπιστημίου Αθηνών (τμήμα Φ.Π.Ψ.) με θέμα: "Το Θεατρικό Παιχνίδι στην εκπαιδευτική διαδικασία" και "Επιμόρφωση επιμορφωτών και ειδικών συμβούλων παιδιών και εφήβων με ειδικές ανάγκες", θεατρικά εργαστήρια για Γάλλους ηθοποιούς και εμψυχωτές θεατρικού παιχνιδιού στη Γαλλία, θεατρικό παιχνίδι για παιδιά γαλλικών σχολείων, στο Σχολείο Ελληνικής κοινότητας Παρισίων, στο Θέατρο AINU) της Βαλλανσιέν, στο Ευρωπαϊκό Σχολείο Βρυξελλών καθώς και στην Κύπρο (Λευκωσία, Λάρνακα). Συνεργάτης ελληνικών και ξένων Πανεπιστημίων, του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, μέλος ομάδων σύνταξης αναλυτικών προγραμμάτων και της Κεντρικής Συντονιστικής Επιτροπής του προγράμματος "Μελίνα - Τέχνη και Πολιτισμός στην Εκπαίδευση" των Υπουργείων Παιδείας και Πολιτισμού.
Ως Σκηνοθέτης έχει ανεβάσει περισσότερα από 80 έργα του ελληνικού και παγκόσμιου δραματολογίου συνεργαζόμενος με διάφορους επαγγελματικούς θιάσους, ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. κ.ά. Έχει τιμηθεί με το βραβείο "Δημ. Ροντήρης". Διευθύνει θεατρικά ατελιέ στη Γαλλία και την Αυστρία.
Ως Συγγραφέας έχει γράψει θεατρικά έργα που έχουν παιχτεί από διάφορους θιάσους στην Ελλάδα (Θέατρο Στοά, Πάροδος, Θέατρο της Ημέρας, Άπλετοι Κήποι, ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. κ.ά.) και στο εξωτερικό, βιβλία για παιδιά (από τις εκδόσεις Γνώση): "Θεατρικό Παιχνίδι, παιδαγωγική θεατρική πρακτική και θεατρολογική προσέγγιση", "Το θέατρο για παιδιά στην Ελλάδα" (εκδ. Καστανιώτη) - "Θεατρική Αγωγή" (βιβλίο για το δάσκαλο) από το ΥΠ.Ε.Π.θ. - Παιδαγωγικό Ινστιτούτο (εκδ. Ο.Ε.Δ.Β.) - "Στην Αρχή Ένα Γράμμ... Μόνο" (εκδ. Ταξιδευτής) - "Το Θεατρικό Παιχνίδι και οι Διαστάσεις Του" (εκδ. Ταξιδευτής), καθώς και πλήθος άρθρων σε περιοδικά, εφημερίδες, εκπαιδευτικά και θεατρικά έντυπα.
Είναι μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Σκηνοθετών και Θεατρικών Συγγραφέων, του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου και από τα ιδρυτικά μέλη μαζί με την Ξένια Καλογεροπούλου, την Άλκη Ζέη, το Δημήτρη Ποταμίτη και άλλους, του Ελληνικού Κέντρου της ASSITEJ (Διεθνούς Ινστιτούτου που ασχολείται με το θέατρο για παιδιά και νέους). Ιδρυτής της ομάδας τέχνης "Πάροδος" και συνιδρυτής μαζί με την Ανδρομάχη Μοντζολή της Εταιρίας καλλιτεχνικής και παιδευτικής θεατρικής έκφρασης "Θέατρο της Ημέρας". Τον Γενάρη του 1995 εξελέγη στη Γαλλία πρόεδρος της Association Europeeane du Theatre d'Enfants (Ευρωπαϊκής Εταιρίας Θεάτρου των Παιδιών).
