Στην Καππαδοκία του 13ου αιώνα, εκεί όπου ζούσαν σε μια κοινή καθημερινότητα Τούρκοι, Έλληνες, Αρμένιοι και Εβραίοι, πλάστηκαν και σιγά σιγά κυριάρχησαν, ως σημαντική έκφραση της τοπικής θυμοσοφίας, οι ιστορίες του Νασρεντίν Χότζα. Κάθε λαός που κατοικούσε εκεί, συνεισφέροντας από το δικό του πολιτιστικό θησαυροφυλάκιο, κατέθεσε σ' αυτές συμπυκνωμένη τη λαϊκή σοφία αιώνων.
Το βιβλίο αυτό περιλαμβάνει ιστορίες του Νασρεντίν Χότζα παρμένες από τουρκικές πηγές (Καππαδοκία και ευρύτερη Μικρά Ασία), ιστορίες από τον ελλαδικό χώρο (Κρήτη, Ήπειρο, Μακεδονία, Θράκη) που δεν απαντώνται σε τουρκικές πηγές καθώς και ιστορίες που συναντώνται σε Ελλάδα και Τουρκία με το ίδιο περιεχόμενο αλλά με παραλλαγμένη απόδοση.
