Ο Γκύντερ Γκρας με αφορμή τα ογδοηκοστά του γενέθλια καλεί τα οκτώ παιδιά του. Με τις οικογενειακές φωτογραφίες ως μέσο, αφυπνίζει μνήμες και προκαλεί αντιδράσεις. Τα παιδιά εξομολογούνται απογοητεύσεις, ζηλοτυπίες και συναισθήματα παραμέλησης από έναν πατέρα που συχνά ήταν απών εξαιτίας της συγγραφικής ενασχόλησης, και όχι μόνο. Εν τούτοις, διαφαίνεται μια ιδιότυπη οικογενειακή αρμονία χάρη στη μαγική επιρροή μιας φίλης, της φωτογράφου Μαρία Ράμα.
Ο Γκρας εκθέτει την προσωπική του ζωή και αποστασιοποιείται από την εικόνα του πολιτικού διαδηλωτή και του αμφισβητία συγγραφέα. Με απαράμιλλη συγγραφική ικανότητα δαμάζει τον χρόνο και παρουσιάζει ένα αυτοβιογραφικό έργο με τον μόνο τρόπο που ξέρει: αφηγούμενος υπέροχα ιστορίες.
Ο γερμανικός Τύπος χαρακτήρισε το βιβλίο ως το πιο ώριμο δημιούργημα του νομπελίστα συγγραφέα.
