Δυο αδέρφια, η Κόρα και ο Μίκυ, ζουν σ’ ένα χωριό της Ιρλανδίας, απ’ όπου ονειρεύονται να δραπετεύσουν: Έχουν μεγαλώσει σ’ ένα περιβάλλον αδιαφορίας και εγκατάλειψης, με μοναδική αχτίδα στοργής τη θολή ανάμνηση της πρόωρα χαμένης μητέρας τους. Κανείς από τους μεγάλους δεν εμποδίζει το συστηματικό βιασμό της μικρής Κόρας από καθωσπρέπει μέλος της τοπικής κοινωνίας. Κανείς δεν είναι δίπλα τους. Οι δυο νέοι σχεδιάζουν την εκδίκηση και τη φυγή τους, ξέροντας ότι μπορούν να βασιστούν μόνο ο ένας στον άλλον. Όταν όμως φτάνουν στη μεγάλη πόλη, διαπιστώνουν ότι κι αυτή απέχει πολύ από τον τόπο των ονείρων τους. Ή ότι τα όνειρά τους δεν έχουν πουθενά τόπο να σταθούν. Εφηβικές, απελπισμένες, βίαιες συμπεριφορές τούς οδηγούν απ’ το κακό στο χειρότερο. Μοιάζουν παγιδευμένοι, αλλά είναι πολύ νέοι ακόμα για να εγκαταλείψουν κάθε ελπίδα.
Ένα έργο για τη βία και την αδιαφορία των μεγάλων, που γίνεται τυφλή οργή των παιδιών. Μια ιστορία για το δώρο της παιδικής αθωότητας και την τραγωδία της απώλειάς της. Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά η συγγραφέας, μια "φανταστική αναπαράσταση ενός αληθινού εφιάλτη".
