"Φοβάμαι" ψιθυρίζει η Ρούλα. "Μπάστα" φωνάζει η Βίκυ. "Μα η αλήθεια είναι καμιά φορά υπεκφυγή, αποδοχή, συνθηκολόγηση, ευφημισμός, ακόμα και... ψέμα" λέει η Άννα. "Ορκίζομαι..." λέει με σιγουριά η Έλενα. "Και... μην ορκίζεσαι" της απαντά η Σοφία.
Όλες, όμως, το ήξεραν πως κάποτε θα ενέδιδαν στις ανθρώπινες αδυναμίες.
"Μην ορκίζεσαι" σημαίνει είμαι άνθρωπος κι αλλάζω κάθε στιγμή απόψεις, συναισθήματα, συμπεράσματα, θυμό και αποφάσεις. Κι αυτό είναι το όμορφο και το άπιαστο της ανθρώπινης φύσης, το απρόβλεπτο και το εξελισσόμενο, αφού "τα πάντα ρει". Η πιο μεγάλη αλήθεια!
Η Αγγελική Συρρή-Στεφανίδου γεννήθηκε στη Χίο, όπου και μεγάλωσε. Κατοικεί στον Πειραιά και έχει δύο κόρες. Από τα παιδικά της χρόνια, ασχολείται με τη συγγραφή ποιημάτων και πεζών, πολλά από τα οποία έχουν κατά καιρούς δημοσιευθεί.
Ξεχωριστό ενδιαφέρον παρουσιάζει η συμμετοχή της στην "Ανθολογία των διηγηματογράφων της Χίου" (1988) που επιμελήθηκε ο Γιώργης Δηλμπόης.
Η δεύτερη ποιητική της συλλογή, "Κορμοράνοι ΙΙ" (1991) τιμήθηκε με το πρώτο βραβείο σε Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ποίησης. Τα μυθιστορήματά της "Εκείνη που έπρεπε να φύγει" (2001), το οποίο απέσπασε το πρώτο βραβείο από τη Διεθνή Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών, και "Της στεριάς τα κύματα" (2002) που βραβεύτηκε από την Εταιρεία των Ελλήνων Λογοτεχνών και το "Και... μην ορκίζεσαι" (2004) κυκλοφορούν από την Εμπειρία Εκδοτική.
