Και ο νους έγινε λόγος

«Ακατέργαστο του κόσμου»:
Δε μπορώ να γράψω από αγάπη
ή έστω κάτι.
Δε μπορώ να ελπίσω
πως θα λείψω.
Η έλευσης μου ένα σημάδι
στο σκοτάδι.
Πόσο ακόμα θε να ζήσω,
γράψω ή σβήσω.
Πώς λοιπόν να δώσω,
πώς να ορθώσω;
Ο λόγος μου φέρει πόνο
μες το χρόνο.
Τ' ανάστημα μου κι αν ορθώσω
δε θα σώσω.
Έτσι τις σκέψεις μου απλώνω,
αυτό έχω μόνο.
Ο ήλιος θα μας κάψει
με μια λάμψη.
Θα μας λιώσουν πιο μεγάλες
μάζες άλλες.
Κάπως έτσι αυτή η τάξη
θα μας πάψει.
Εμείς στης φύσης τις σπατάλες
παρά στάλες.